Öykü
Edebistan Tüm Yazılanlar
-
kırtasiyeci çocukOnu ne zaman görsem aynı duyguya kapılıyorum. Ben yokuş iniyorum otobüse ulaşmak için belki de her gün, o yokuş çıkıyor baba yadigârı, ekmek kapısı ...
-
iz
Genişleyip derinleşen, hummalı, sermedi bir lezzet hissetti. Her şey ona atıf, ondan bir izdi. Aşk hem tüm dengelerini oynatan, hem de yerini kara...
-
son tren
Artık yapacak hiçbir şey kalmamıştı… Düşünceleri karmakarışıktı. Derin bir uykudan uyanmış gibi hissediyordu kendini. Hastane bahçesinde, çam a...
-
yol arkadaşı
Sabahın erken saatleri… Güneş tepeye çıkmış, yol bulduğu bütün deliklere ışığını veriyordu. Otobüs şehre girdiğinde Nesrin yeni uyanmıştı. Yol ar...
-
arabacı
Köşedeki, maviye boyalı apartmanın zemin katında bir kahvehane var ya, işte orada buldum onu. Okey oynuyordu: “işler kesat bu ara, üç haftadır işsiz...
-
ayşe teyze
Nedenini bilmiyorum ama mahallenin çocukları olarak korkardık Ayşe Teyze’den... Garip sayılabilecek bir görüntüsü vardı. Hala o saf, duru köylülüğü ...
-
beynamaz
Bir adam kendine doğru yöneldi. Kocaman caddede insanlar akıp giderken bu adamın kendine neden yöneldiği sorusuyla irkildi. Adama baktı, eli yüzü...
-
bir öykü bir şiir
KANEPE Babam kireç fabrikasında çalışırdı, diyorum soranlara. Bu olay olana kadar da orada çalıştı hep. Başka iş tutmadı. Sonra açıklıyorum: Bir ...
-
sabaha ne kaldı?
Kan ter içinde, dehşetle uyanıyorum. Yatağıma oturuyorum. Gördüğüm kâbusun alnıma biriktirdiği damla damla terleri siliyorum. Şakaklarım zonkluyor....
-
özgürlüğün hapsi
-Ah dedi, bu çocukla ne yapacağım, bu çocuğa yazık olacak, garibim içerde olacak hep, dışarıyı görmeyecek, dışarı nedir bilmeyecek… Ta ciğerinden...
-
bir öykü, bir şiir
MENEKŞE BAHÇELERİ Dayın da az çalışmadı inşaatlarda. Biz ele güne muhtaç olmayalım diye az kan ter içinde kalmadı. Başına da gelmedik bela, aksil...
-
kalbi kendinden kaçan / küçük kız
Gidiyor, bak işte havalanmış gidiyor. Sanki uzatsam ellerimi geri getirebilecekmişim. Aynı zamanda her an kaybolacakmış gibi. Her yere ve her şeye ...
-
boyacı çocuk ve ayakkabısız umut
Ben o çocuğu bir çay ocağı köşesinde, kaybolmuş çocukluğumu ararken buldum. İçinde bu şehrin, bu hayatın acımasızlığını; terk edilmişliğini, hırpal...
-
gönlün ışığı şifa verir göze
“Sizin anlayacağınız gibi ifade etmek gerekirse gözün gerisinde bir çukurlaşma var. Kör bir nokta oluşmuş. Gözü besleyen sinirlerde bir direnç sözko...
-
albay'ım
Mahallemizin her daim asık suratlı durmayı başarabilen tek sakini; askılı pantolonu ve kendisine hala komuta eden biri izlenimi veren kasketiyle sok...
-
geçmişte bir gün
Akşam annemin söyledikleri zihnimde yer edinmiş uyanır uyanmaz hemen hatırlamıştım. “Yarın okula gideceksin” demişti. Günlerdir beklenen güne uyanmı...
-
çeyiz
Otobüs tıkış tıkıştı. İnsanlar sırt sırta, omuz omuza, dirsek dirseğe, en tahammül fezası da nefeslerin birbiriyle hemhal olmasıydı. Bu mekanda insa...
-
yosun yeşili
1- "Yürümeyi, kendini kollayarak öğreneceksin. Başını kaldırır mısın, lütfen?" “Hayır ya, bırak beni…” “Neden ağlıyorsun sebepsiz, Allah, ...
-
bulut
Bir çığlık böldü hülyalarımı, yaralı bir martı çığlığı… O günden sonra; o günün öncesinin peşinde, durgun birserüven… Bu yorgun bakan, akları ...
-
uygunsuz sözler
Ferda uğuldayan, zonklayan bir kafayla yürüyordu. Amaçsızca otobüse bindi. Aaa! …Ne tesadüf! ... Esin’de aynıotobüsteymiş meğer. Yanında ki boş kol...
