Öykü
Edebistan Tüm Yazılanlar
-
DÖNÜŞİşte her şey bitmişti… Hâlbuki onu ne çok seviyordu. Hayatına giren, kalbinin en mahrem yerine otağ kuran ilk ve tek erkekti; kocasıydı. Sevmek ...
-
BİR MEKTUP
Zücaciyenin vitrinini seyrediyorum. Dakikalar geçti. Cam, porselen ve naylon. Hatta biraz da elektrikli ev eşyalarının ağırlığı var çeşitlerin tüm...
-
ZAMANLA KONUŞAN ADAM
“Üzerinden seğirterek geçip gitmek istediğim yer, ayaklarımın altından kayıp giderken sonsuz bir vinç omuzlarımdan tutup darağacına çekiveriyor. Kar...
-
BİR YAŞAMAK DÜŞÜNMEK
Yağmurlar başlayacak. Adam, şehirde yalnız kalacak. Kocaman, upuzun bir yaz beklemişti. Sıcaklar dağlardaki taşları eritiyordu. Bir sedir ağac...
-
SİYAH AT
Gözlerini ovuşturarak uyandı. Meşe ağacına yaslanıp biraz dinlenmeyi düşünmüştü. Avladığı bir keklik ile birkaç bıldırcını öğle vakti külbastı y...
-
site
Sırtından çantasını, omzundan su kabını ve beslenme çantasını yere attı, onların peşinden de kendisi çöktü. Reddedilmesi güç bir ses tonuyla: ...
-
çocukça
Gün boyu evde hep kara bulutlar gezindi sanki. Her fırsatta karamsarlık ile yıkandık. Teneffüs ettiğimiz hava böyle olunca, her konudan, her durumda...
-
cilalı ayakkabı
Ben işsiz bir adamım. İşsiz ve cilasız. Bir adam eğer benim gibi işsizse, ve bu işsizlik yüzünden neşesini kaybetmişse, kaybolan neşesi yüzünden ...
-
atama kapısı
Meczup, dedi kendi kendine. Böyle hikâyeleri çok dinlemişti büyüklerinden. Kafasında oluşan düşünceler şüphe üzerine kuruluydu. Ya gerçekten m...
-
gölge korkusu
Bir mütevazı dostun vedası gibidir, yalnızlık… Her kırdığın kalbin sende bıraktığı izdir. Bazılarını sevindirir. Gururunu yüceltir hatta. Oysa ...
-
kırtasiyeci çocuk
Onu ne zaman görsem aynı duyguya kapılıyorum. Ben yokuş iniyorum otobüse ulaşmak için belki de her gün, o yokuş çıkıyor baba yadigârı, ekmek kapısı ...
-
iz
Genişleyip derinleşen, hummalı, sermedi bir lezzet hissetti. Her şey ona atıf, ondan bir izdi. Aşk hem tüm dengelerini oynatan, hem de yerini kara...
-
son tren
Artık yapacak hiçbir şey kalmamıştı… Düşünceleri karmakarışıktı. Derin bir uykudan uyanmış gibi hissediyordu kendini. Hastane bahçesinde, çam a...
-
yol arkadaşı
Sabahın erken saatleri… Güneş tepeye çıkmış, yol bulduğu bütün deliklere ışığını veriyordu. Otobüs şehre girdiğinde Nesrin yeni uyanmıştı. Yol ar...
-
arabacı
Köşedeki, maviye boyalı apartmanın zemin katında bir kahvehane var ya, işte orada buldum onu. Okey oynuyordu: “işler kesat bu ara, üç haftadır işsiz...
-
ayşe teyze
Nedenini bilmiyorum ama mahallenin çocukları olarak korkardık Ayşe Teyze’den... Garip sayılabilecek bir görüntüsü vardı. Hala o saf, duru köylülüğü ...
-
beynamaz
Bir adam kendine doğru yöneldi. Kocaman caddede insanlar akıp giderken bu adamın kendine neden yöneldiği sorusuyla irkildi. Adama baktı, eli yüzü...
-
bir öykü bir şiir
KANEPE Babam kireç fabrikasında çalışırdı, diyorum soranlara. Bu olay olana kadar da orada çalıştı hep. Başka iş tutmadı. Sonra açıklıyorum: Bir ...
-
sabaha ne kaldı?
Kan ter içinde, dehşetle uyanıyorum. Yatağıma oturuyorum. Gördüğüm kâbusun alnıma biriktirdiği damla damla terleri siliyorum. Şakaklarım zonkluyor....
-
özgürlüğün hapsi
-Ah dedi, bu çocukla ne yapacağım, bu çocuğa yazık olacak, garibim içerde olacak hep, dışarıyı görmeyecek, dışarı nedir bilmeyecek… Ta ciğerinden...
