1923’te İstanbul’da doğdu. Rumelihisarı Tateosyan ve Taksim Esayan Okulu’nda okudu (1937). Eğitime devam etmedi ancak dayısının kişisel kütüphanesinden yararlanarak bilgisini sürekli artırdı. Bakkal çıraklığı, oto tamirciliği, marangozluk, nikelajcılık gibi bir çok işte çalıştı. Hagop Sıvaslıyan’la birlikte Luys (Işık) adlı gazeteyi, Gırung (Turna) adlı aylık dergiyi çıkardı. Şiir, öykü ve yazıları Aysor (Bugün, 1947-48) ve Carakayt (Işın, 1947) adlı gazetelerde yayınlandı; Tebi Luys (Işığa Doğru, 1950) adlı haftalık dergide başyazıları yazdı. Beyrut’a giderek Ayk (Şafak) adlı günlük gazetenin yayın yönetmenliğini üstlendi (1953). İstanbul’a geri döndüğünde Marmara gazetesinde çalıştı (1954). Tekrar Beyrut’a gitti (1957); Sıpürk (Diaspora) haftalık dergisiyle, Sevan Yayınevi’nin yayın kurulunda yer aldı. Yeniden İstanbul’a dönerek (1965) Marmara gazetesindeki işine devam etti. Gobel Yayınevi’ni kurdu (1970), Portsank (Bela, 9 sayı) mizah dergisini çıkardı, Jamanak (Zaman) gazetesinde bulundu. Edebi çalışmalarını, İstanbul’da Türk-Ermenice olarak yayınlanan Agos (Çığır) gazetesinde sürdürmektedir. Bir Türkçe öykü kitabı dışında Mozaikler (Kendi yayını, İstanbul 1968); Dünyanın Dokuzuncu Harikası (Gobel, İstanbul 1972); Düşsüz Yaşayan İnsanlar (Rışduni Karakızyan Edebiyat Dizisi, İstanbul 1984); Ermeni Çiçek Dedik Adına (Nork, İstanbul 1991); Toprakla Vaftiz Edilenler (Nork, İstanbul 1992); Yaşamın Kenarından (Aras, İstanbul 1998) adlı Ermenice öylü, Keşke (1948) adlı şiir ve Yedi Günde Bir (1995) adlı derginiler kitapları bulunmaktadır.
Memleketini Özleyen Yengeç
(Aras, İstanbul 1998, 18 öykü: Memleketini Özleyen Yengeç; Yama; Denizkızının İhaneti; Dulun Oğlu; “Tokgöz Bakkal” Kir Bodos; Kıyamet Kopacak mı?; Stavro; 28/3’ün vukuatı; Ah Şu Anayasa; Abilik; Yerle Gök Arasında; Bobi; İzdiham; Acaba Bir Şey Olur mu Dersin?; Mide ve Meslek; Alman Dehasının Son Şaheseri; Ama O Laf da Edilmez ki!; Barış)
En son aranan öykücüler