1930’da Süleymanlı / Kahramanmaraş’ta doğdu. Dicle Köy Enstitüsü’nü (1951), Gaze Eğitim Enstitüsü’nü (1959) bitirdi. Öğretmenlik yaparak emekli oldu (1981). Edebiyat hayatına 1964’ten itibaren dergilerde yayınlanmaya başlayan şiir, öykü ve denemeleriyle başladı; Varlık, Hisar, Ilgaz, Yeditepe, Hakimiyet Sanat, Güney, Meltem, Oluşum, Yaba, İmece, Türk Dili, Yansıma, Öğretmen Dünyası, Kiraz, İnsancıl, Abece, Söylem dergilerinde yazdı. Öykü kitapları dışında Kuş Gölgesi (1967), Umut Bir Gül Uzatırken (1986), Güz Rengi Ayrılıklar (1999) adlı şiir, Kendini Yenilemek (1976), Boşta Bırakanlar (1979), Beyaz Sesler (1984), Sözcüklerle Öpüşmek (1998), Sevgi Güneşi (1996), Şiirle Gelen Aşk (2001) adlı deneme, Çocukla Keklik (1977), Sakar Oğlak (1980), Barış İstiyorum (1996) adlı çocuk, kitapları bulunan Şevket Yücel 2001’de Kahramanmaraş’ta öldü.
Görmeden Gidenler
(Kendi yayını, İstanbul 1966, 21 öykü: Aşkımı Geri Alıyorum; Isırganlardan Kurtuluş; Sevilerin Ölümü; Yıldızlardan Utandım; Nöbetçi Doktor; 317 Tevellütlü Değnek; Sevgi Kaynakları; Bir İnsanı Kurtarmak; Çöp Sandıkları; Sessiz Bir Gidiş; Koltuk; Bir Dal Çiçek; Değişmeyen Çizgiler; Borç; Anamın Elleri; İkili Yaşantı; Düşman; Fadıma; Dananın Kuyruğu; Havası Olsun; Namusluların Dünyası)
Güneşin Parmakları
(Yeni Hamle Matb., İstanbul 1970, 19 öykü: Sesler; Babam; Radyolu Kız; Oğlumun Sakalı; Uçurum; Sinekle Uğraşan Adam; Döndü Bacı; Söylenti; Kudret Taşı; Bu Bacak Kesilecek; Konuşan Parmaklar; Ucuzluk; Gecenin Dudakları; Işıklar; Dişleri Dökülen Eşek)
Bir Sevgi Adamı
(Yaba, Ankara 1983, 13 öykü: Begonyalı Gülüşler; Kara Duvar; İşlemlerin Dişlisinde Bir Adam; Günler Neler Getirir; Çıplak Resimler; Dedemin Öyküsü; Kartal Kayası; Yirmi Yıl Sonra; Kurukafa; Sevinci Bıçaklayan Acı; Boyno; Engeller Aşıldıkça; Kitabımı İsteyen Vali)
En son aranan öykücüler