Menu
Öykücüler Sözlüğü • ÖZGEN ERGİN

ÖZGEN ERGİN

1947’de Avanos/Nevşehir’de doğdu. Ankara’da sanat Enstitüsü’nde okudu; tornacı, tesviyeci, kalıpçı ve teknik ressam olarak çalışırken, gece öğrenimiyle elektrik mühendisliğini bitirdi. Türkiye Elektrik Kurumu’nda elektrik mühendisi olarak çalıştı (1971-73), Ankara Halkevi Tiyatro Topluluğu’nda oynadı. 1973’te Almanya’ya yerleşti; IG Metal Sendikası’nda çalıştı. 1980’den beri halka ilişkiler ve sosyal hizmetler uzmanlığı yapıyor. Edebiyat hayatına, 1980’de Anadil Edebiyat’ta (Stuttgart) yayınlanan bir öyküsüyle başladı. Öyküleri Varlık, Adam Öykü, Yine Hişt dergilerinde yer aldı.

Öykü Kitapları:

Şarlo Kemal

(Ren, İstanbul 1987, 12 öykü: Şarlo Kemal; Den de Arama Beni; Çingene; Özür Dilerim; Aslan Yürekli Hoffmann; Ben Küçüküm; Toprağı Bol Olsun; Kuşkulu Umut; Görünüşü Çok İyi; Kapalı Odalar; Kadın Kadına; Kim Bilir)

Derin sularda

(Cem, İstanbul 1990; 14 öykü: Piyanist Olmak İstiyordum; İlk Gün; Sevgili Bobi; Dal Dal Dal; Yeşil Ekinler İçinde Kan Kırmızı Gelincikler; Anadilim; Birinci Kanal; Derin Sularda; Aralık Gülü; Özel Dedektif; Willinger; Küskün Dolunay; Akşam Bıraktığımız Gibi; Bodrumda)

Galatalı Angelos

(Papirüs, İstanbul 1999, 18 öykü: Galatalı Angelos; Kurtarılmış Sokak; Estherce; Gümüş Çerçeve; Yazlık Komşum; Karanlık Kattaki Işık; Mor Koyu Mavi; Yüreğimdeki Boşluk; Marş; Wladimir’in Nazım Hikmet’i; İmza Günü; Kenan; İç Sesim; Kitapçı Hilmi; Sınır Kapısı; Amerikalı Türker Teğmen; Katolik Kapıcı; Martılar Uçtu)