1889’da Kandilli / İstanbul’da doğdu. Özel öğrenim gördü; Farsça, Arapça, Almanca ve Fransızca öğrendi. Fen bilgisi öğretmeni, Kız Sanayi Mektebi’nde yönetici olarak çalıştı (1912). Gazete ve dergilerde eğitim-öğrenim konulu yazılar yazdı. Osmanlı Türk Hanımları Esirgeme Derneği’nin kurucuları arasında yer aldı ve umumi katipliğini üstlendi. Kadınlar Halk Fırkası’nın kurulmasında etkili oldu (1923); Kadın Birliği’nin başkanlığını yürüttü (1925-27). Kadın Yolu dergisini kurdu ve yönetti (1925-27). Gazi Osmanpaşa Erkek orta Mektebi öğretmenlliğinden emekliye ayrıldı. Öyküleri ve yazıları Edebiyat-ı Umumiye, Kadın Yolu, Resimli Şark Boğaziçi dergilerinde yer aldı. Öykü kitapları dışında Şebab-ı Tebah (1911), Hasret (tefrika, 1927), Benliğim Benimdir! (1929), Güzellik Kraliçesi (1933), Boz Kurt: Küçük Mehmet’in Romanı (1934), İstanbul’da Bir Landru (1934), Ateş Böcekleri (1935), Bir Aşk Böyle Söndü (1939), Çıplak Model (1943), İzmir Çocuğu (1943), Avare Kadın (1943), Bir Yaz Gecesiydi (1943), Çıngıraklı Yılan (1943), Kalbim Senindir (1943), Sabah Oluyor (1943), Gene Geleceksin (1944), Sus Kalbim Sus (1944) adlı roman, Makaleler, Hitabeler (?), Yazılar (?), Türk Kadını (1931) adlı konuşma, makale, Periler Mağarası (1934) adlı masal, Florya (1936), Zamane Kızları (?) adlı opera-oyun, çevirileri ve Tali’mi?-Evlad Aşkı (Mehmet Rauf’la birlikte, 1928) adlı kitapları bulunan Nezihe Muhiddin, 1958’de İstanbul’da öldü.
Haydudun Sonu
(Anadolu Türk Kitaphanesi, İstanbul 1934, 1 uzun öykü: Haydudun Sonu)
Kevser Nine
(Anadolu Türk Kitaphanesi, İstanbul 1934, 1 uzun öykü: Kevser Nine)
Perili Evin Esarı
(İstanbul Maarif Kitaphanesi, İstanbul 1934, 1 uzun öykü: Kaybolan Çocuk)
En son aranan öykücüler