1905'te İstanbul’da doğdu. Yazılarında Ne-Fa-Ka, Hi-Ab-Kö, Ha-A-Ka, Adıdeğmez, Neslihan Kısakürek, Ahmet Abdülbaki, Nüktedan, Dedektifx1, Prof. Ş.Ü, Mürid, Bankacı, Be-De, Ozan, Ozanbaşı, Hikmet Sahibi Abdinin Kölesi takma adlarını da kullandı. İlk ve orta öğrenimini Mahalle Mektebi, Gedikpaşa’daki Fransız Mektebi, Amerikan Koleji, Büyükdere’deki Emin Efendi Mahalle Mektebi, Büyük Reşit Paşa Nümûne Mektebi, Vaniköy’deki Rehber-i İttihat Mektebi gibi değişik okullarda tamamladı. İstanbul Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü'nü bitirdi (1924). Maarif Vekaleti bursuyla Fransa’ya giderek Sorbon Üniversitesi’nde iki yıl felsefe okudu (1924-25), devam etmeyip yurda döndü. Türkiye'ye dönüşünde Hollanda, Osmanlı ve İş bankalarında müfettiş ve muhasebe müdürü olarak çalıştı. Bir Fransız okulu, Robert Kolej, İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi, Ankara Devlet Konservatuarı, AÜ Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi'nde hocalık yaptı (1939-43). Sonraki yıllarında fikir ve sanat çalışmaları dışında başka bir işle meşgul olmadı. Şiir öykü, deneme, polemik ve makaleleri Yeni Mecmua (1923), Milli Mecmua (1924), Anadolu Mecmuası (1924-25), Akbaba (928), Hayat Mecmuası (1928-29), Yeni Hayat, Varlık (1933), Türk Tiyatrosu (1935), Gündüz (1935), Ağaç (1936), Borazan (1947), Yeni İstiklal (1963), Türk Edebiyatı (1982) dergileriyle, Cumhuriyet (1928), Hakimiyeti Milliye (1932), Haber (1939), Son Telgraf (1939-1943), Türk Sesi (1954), Son Posta (1962), Bababıalide Sabah (1966-67), Bugün (1966-69), Ufuk (1970), Dünyada ve Türkiyede Sabah (1972-73; 1976-77; 1979-81), Yeni İstanbul (1975-1980), Milli Gazete (1974-1976), Her Gün (1977), Tercüman (1975-76;1978; 1982), Ortadoğu (1979) gazetelerinde yayınlandı. Edebiyat hayatına onyedi yaşında iken, annesinin arzusuyla başladı ve ilk şiirleri Yeni Mecmua'da yayınlandı. Abdülhakim Arvasi tanıştıktan (1934) sonra şiirine İslami bir metafizik derinlik kazandırmakla kalmadı, Tek Parti iktidarına karşı İslami muhalefeti yürüttü. Haftalık Ağaç dergisi’ni (1936, 17 sayı) çıkardı. 1941’den itibaren hayatını yazılarıyla kazanmaya çalıştı. 1943’te çıkardığı Büyük Doğu dergisini kesintilerle 1978’e kadar yayınladı; 1947’de Borazan dergisini (3 sayı) çıkardı. 1962’den itibaren tüm Türkiye’yi dolaşarak konferanslar verdi. Öykü kitapları dışında, Örümcek Ağı (1925), Kaldırımlar (1928), Ben ve Ötesi (1932), Sonsuzluk Kervanı (1955), Çile (1962), 101 Hadis: Manzum, Meal, Tefsir (1951), Şiirlerim (1969), Esselam: Mukaddes Hayattan Levhalar (1973), Öke ve Hiciv (1997) adlı şiir, Tohum (1935), Bir Adam Yaratmak (1938), Sabırtaşı (1940), Para (1942), Vatan Şairi Namık Kemal (1944), Nam-ı Diğer Parmaksız Salih (1946), Reis Bey (1964), Ahşap Konak (1964), Siyah Pelerinli Adam (1964), Ulu Hakan Abdülhamid Han (1965), Yunus Emre (1969) Kanlı Sarık (1970), Senaryo Romanları (1972), Tiyatro Eserleri I, II, III (1976), İbrahim Ethem (1978) adlı tiyatro ve senaryo, Meşum Yakut (1928), Aynadaki Yalan (1980), Kafa Kağıdı (1984) adlı roman, Cinnet Mustatili (1955, ilvelerle Yılanlı Kuyudan, 1970), Büyük Kapı (1965), Hac’dan Renkler ve Sesler ve Nur Mahyaları (1973), O ve Ben (1974), Babıali (1975) adlı anı, Abdülhak Hamit ve Dolayısıyla (1937), Namık Kemal Şahsı, Eseri, Tesiri (1940), Çerçeve (1940), Müdafaa (1949), Halkadan Parıltılar (1948), Veliler Ordusundan 333 Halkadan Parıltılar (1976), Çöle İnen Nur (1950), At’a Senfoni (1958), Büyük Doğuya Doğru: İdeolojya Örgüsü (1959), O ki O Yüzden Varız (1961), Türkiye’de Komunizma ve Köy Enstitüleri (1962), Her Cephesiyle Komunizma (1962), Hazreti Ali (1964), İman ve Aksiyon (1964), Hülefa-i Raşidinin Menkıbelerine Ait Bir Pırıltı, Bir Işık (1965), Tarih Boyunca Büyük Mazlumlar (1966), Tanrı Kulundan Dinlediklerim (1968), Türkiye’nin Manzarası (1968), Peygamberler Halkası (1968), Vatan Haini Değil Büyük Vatan Dostu Vahiidüddin (1969), Çepçevre Sosyalizm, Komunizm ve İnsanlık (1969), İktidar Bizde Olsa Ne olur (1969), Son Devrin Din Mazlumları (1969), Çöle İnen Nur (1969), Efendimiz, Kurtarıcımız, Müjdecimizden Nur Harmanı (1970), Yeniçeri: Olanca Romanıyle ve Son Hortlamalarıyle (1970), Tarihimizde Moskof (1973), Cumhuriyetin 50. Yılında Türkiye’nin Manzaraları (1973), Başbuğ Velilerden 33 Altın Silsile (1974), İhtilal (1976), Sahte Kahramanlar (1977), Konferans: Yolumuz, Halimiz, Çaremiz (1977), Moskof (1979), İman ve İslam Atlası: Şekil, Ruh, Amel, Hikmet (1981), Batı Tefekkürü ve İslam Tasavvufu (1982), Doğru Yolun Sapık Kolları: Arınma Çağında İslam (1983), Hitabeler (1985), Dünya Bir İnkılap Bekliyor 1985), Çerçeve I (1985), Hesaplaşma (1985), Hücum ve Polemik (1992), Mümin-Kafir (1994), Konuşmalar (1994) adlı inceleme, monografi, anlatı ve polemik kitapları bulunan Necip Fazıl Kısakürek 1983’te İstanbul’da öldü.
Birkaç Hikâye Birkaç Tahlil
(Hakimiyet-i Milliye Matb., İstanbul 1933, 8 öykü: Bir Yalnızlık Gecesinin Vehimleri; Paradi; Eski Elbiselerin Hafızası; Sırtlan; Ölü Saklayan İmam; Hayatlet; Yılan Kalesindeki Hazine; Yemek Yemiyen Adam)
Ruh Burkuntularından Hikâyeler
(Ötüken, İstanbul 1965, 17 öykü: Kanaryanın Ölümü; Matmazel Fofo; Rehinlik Maymun; Yemin; Şehid; Kırmızı Kordela; Yusufcuk; Sırtlan; Zamanın Mimarisi; Paradi; Hayalet; Ölü Saklıyan Mezarcı; Eski Elbiselerin Hafızası; Yılan Kalesindeki Hazine; Bir Yalnızlık Gecesinin Vehimleri; Olabilir Oğlu Olabilir; Prenses)
Hikâyelerim
(Toker, İstanbul 1970; Büyük Doğu, İstanbul 1999, 53 öykü: Bir Yalnizlık Gecesinin Vehimleri; Paradi; Eski Elbiselerin Ha fızası; Sırtlan; Ölü Saklayan Mezarcı; Hayalet; Yılan Kalesindeki Hazine; Şehid; Zamanın Mimarisi; Rehinlik Maymun; Yemin; Matmazel Fofo; Kanarya’nın ölümü; Kırmızı Kurdela; Yusufcuk; Olabilir Oğlu Olabilir; Prenses; Kader Böyleymiş; Hasene Bacı; Sübyan Koğuşu; Robdöşambr; Surat; Maça Kızının İntikamı; Hasta Kubarbazın Ölümü; Hasta Kubarbazın Not Defterinden; Viyolonsel; Mühendis; Deniz; Şehla Raziye; Yolcu; Gözlerinde Merhamet Yok; Sihirli Değnek; Örtüdeki Sır; Öğretmen Bey; Diyalog; Mini – Etek; Ses; Babaanne; Pansiyon Yolu; Kör; Ölmek İstiyorum; Esrar; Sigara; Hacet Deresi; El; Blok Apartman; Nokta; Zelzele; Rüya; Gölgeler; Işıklı Pencere; Kur’an’ın Gücü; Mektup)
En son aranan öykücüler