1932’de Zile / Tokat’ta doğdu. İlk ve orta okulu Zile’de okudu. Sivas’ta başlayıp, Tokat ve Bursa’da süren Lise öğrenimini Haydarpaşa Lisesi’nde tamamladı (1950). İÜ Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü biridi (1957). Adalar Belediyesi’nde şube müdürü, Kızılay’da neşriyat müdürü (1963), SSK İstanbul Hukuk İşleri müdürlüğünde idare amiri (1966), SSK Şişli Hastanesi müdürü (68), MEB Basımevi Müdürü (74), MEB Derleme müdürü olarak çalışarak emekli oldu (1976). Edebiyat hayatına 1948’de Hakikat gazetesi’nde (Sivas) yayınlanan bir öyküsüyle başladı. Öykü ve yazıları Seçilmiş Hikayeler, Türk Düşüncesi, Türk Dili, İstanbul, Hisar, Yol, Pınar, Türk Edebiyatı dergileriyle, Tercüman gazetesinde yer aldı. Öykü kitapları dışında Kilit (1971), Anahtar (1972), Kapı (1973), Konak (1973), Çatı (1974), Üçler Yediler Kırklar (1975), Bu Atlı Geçide Gider (1977), Cevahir ile Sadık Çavuş’un Buğday Kamyonu (1977), Geçitteki Ülke (1978), darağacı (1979), Beyaz Güvercin (1978), Kutsal Kaya (1978), Karanlıkta Mum Işığı (1979), Ebemkuşağı (1980), Sabır (1980), Gece Vaktinde Gün Dönümü (1981), Güneşin Dört Köşesi (1983), Ve Çanakkale I Geldiler (1989), Ve Çanakkale II Gördüler (1989), Ve Çanakkale III Döndüler (1989), Kutsal Mahpus (1990), Sabır Ağacı (1992), Benim Adım Yunus Emre (1994), Sahibini Arayan Toprak (2004) adlı roman, Umut Çeşmesi (1968), Trampacılar (1968), Çardaklı Bakıcı (1969), Köprü (1969), Son Bloklar (1969), Büyük Otmarlar (1970), Her Bizans’a Bir Fatih (1972), Mehveş Hanım (1984), Yunus Emre (1995) Maragalı Abdulkadir (1986) adlı oyun, Yaratılış ve Türeyiş (1965) adlı destan, Türk – İslam Efsaneleri (1973), Türk Destanları (1972), Dede Korkut (1972), Dedem Korkut’un Kitabı (1990), Sonsuza Uyanan Taşlar (1981), Can Ocağında Pişen (1981), Dağyolu ve Günebakan’dan Seçmeler (1971) adlı inceleme, derleme, deneme kitapları bulunan Sepetçioğlu 2006’da İstanbul’da öldü.
Abdüzrrezzak Efendi
(Türk Sanatı, İstanbul 1956, 9 öykü: Dönüş; Elleri Çamurdu; Bayramda Gelen Mektup; Filiz; Ali Süha Beyin Şapkası; Merdivenin Birinci Basamağı; Siyah Topraklar; Kriz; Z’den Sonra)
Bir Büyülü Dünya ki
(Toker, İstanbul 1971, 45 öykü: Çirkindeki Güzellik; Tanrı Şânınca; İki Ho-rasanlı; Şehirdeki Evliya; Demir Parçasına Yazılan Yazı; Süleymaniye’nin Eğri Minâreleri; Tanrı İçin Söylemek; Cehennemde Cübbeler; Bir Şimşek Gülümsedi; Şükredenler; Kayseri Üstünde Sıcak Bulutlar; Çanakkale’ye Giden Top; Yunus Emre Sofrası; Bir Kısrak Uğruna; Elimizdeki Cennet; Kir-siz Taşlar; Laleli Baba; Bir Şeyh Şarap İçti; Yığının Dibindeki Kadın; Demircinin İnsanlar; Kurban; Benden Önce Girenlerdi; Dünyanın Gölgesi; İki Altın Dolu Kuşak; Benden Başkası Yanmasın; Sular Orda Burun Oldu; Kader Efendi, Talih Ağa, Arapoğlu; Zafer Kiminledir; Ekmeğe Saygı; Kavak Ka-vaktan Uzundur; Magosa’da Bir Ev Vardı Uykusuz; Zile’de Edâ Edilen Hac; Anadolu Sütü; Munzur Suyu Süt Açmış; Dostluk Yılan Oldu; Senirkent’te Engel Tepesi; Uzun Saplı Kaşıklar; Küfe’de Kalan son Ceylân; Marmaris’te Sarıca Ana; Mehmetçik; Almanya’da Yeşilırmak; İzbe Odadaki Sır; Osman Gazi’nin Uykusuzluğu; Yurdum ve Tanrım İçin; Bitirirken: Bayram Sabahları)
Menevşeler Ölmemeli
(Toker, İstanbul 1972, 28 öykü: Suçlu, Aldatış, Soba Boruları, Afiştekiler, Tohum ve Topal Karınca, Yok Oluş, Halil’in Ölümü, Bir Otelde Üç Kişi, Birdenbire, Deniz Feneri, Afula İstasyonu, Çamlar Hür Yaşar, Tanrılar Arasında, Mavi Gömlekli Adam, Su Borusu, Oyuncak, Üç Kişiye Bir Şemsiye, Pencerenin Bu Yanı, Diktatör, Bir Yerlerde Bir Adam, Yenibahçeli Nedim Efendi, Menevşeler Ölmemeli, Hıdır, Yaşar, Abu, Hacı, Reşo)
, Ökkaş
En son aranan öykücüler