Menu
Öykücüler Sözlüğü • KEMAL BEKİR

KEMAL BEKİR

1924’te Çivril/Denizli’de doğdu. Asıl adı Kemal Özmanav. İlk ve orta öğrenimini Denizli ve İzmir’de tamamladı. Ankara Devlet Konservatuarı’nı bitirdi (1949). Ankara Devlet Tiyatroları’nda çalıştı (1941-1951). Bir sure 141. Maddeden hapis yattı (1951). Hapisten çıktıktan sonar bir süre muhasebecilik yaptı. Oyuncu olarak İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları’na girdi (1959), yönetmenlik yaptı. İstanbul Devlet Tiyatrosu’nda geçti (1980) ve buradan emekli oldu (1989). MSÜ Güzel Sanatlar Fakültesi’nde öğretim üyeliği yaptı (1989-1995). İstanbul Radyosu’nda birçok öyküyü oyunlaştırdı. Edebiyat hayatına 1944’te İstanbul dergisinde çıkan bir şiiriyle başladı. Öykü, şiir ve yazıları Fikirler, Seçilmiş Hikayeler, Yeditepe, Varlık, Yazko Edebiyat, Felsefe Dergisi, Somut ve İnsancıl dergilerinde yer aldı. Öykü kitapları dışında Yabancılar (1958), Kaçaklar (1961), Kanlı Düğün (1997), Hücre (1952) adlı roman, Düşüş (Nahit Sırrı Örik’in Sultan Hamid Düşerken adlı romanından uyarlama, 1988), Kamil Bey (Kemal Tahir’in Esir Şehrin İnsanları, Esir Şehrin Mahpusu, Yol Ayrımı adlı ormanlarından uyarlama, 1991) adlı oyun kitapları bulunmaktadır.

Öykü Kitapları:

Fatma Hamının Erik Ağacı

(Yücel, İstanbul 1970)

Bayrama Yakın

(Habora, İstanbul 1975)