1886’da İstanbul’da doğdu. Öykücü Tuna Baltacıoğlu ile ressam Fadime Baltacıoğlu’nun babası. Fevziye Rüştüyesi’ni ve Vefa İdadi’sini bitirdi. Darülfünun’un Terbiye Şubesi’nde okurken (1904) Divan-ı Hümayun kaleminde memur olarak çalışmaya başladı. Okulu bitirdikten sonra (1908), Darülmuallimin’de hat ve tedris usulü dersleri verdi. Pedagoji ve el sanatları konusunda incelemeler yapmak üzere Avrupa’ya gönderildi; Fransa, Belçika, İsviçre ve Almanya’daki öğretim kurumlarında araştırmalarda bulundu. Yurda dönünce Darülmuallimin’deki görevine devam etti. Orya ve Yüksek Öğretim Genel Müdürü, Maarif Müdürlüğü Teftiş Heyeti Baikanı, Edebiyat Fakültesi Reisi (1921-24) ve Darülfünun Emini (1924-27) olarak görev yaptı. 1933’teki üniversite reformuyla kadro dışında kaldı. Bir süre sonra DTCF’de pedagoji profesörlüğüne getirildi (1941). Fyon (1942-46) ve Kırşehir’den (1946-50) milletvekili de yapılan Baltacıoğlu, Yeni Adam (1934-78, 921 sayı), din Yolu (1956) dergilerini çıkardı. Eğitim, pedagoji, dekorasyon, mimari, hat, el sanatları, resim ve bahçıvanlık başta olmak üzere çok sayıda araştırma yapan ve roman, oyunlar, çocuk kitapları, eğitim kitapları, sosyal içerikli, sanatsal-felsefi kitaplar yazan Baltacıoğlu, hat sanatında “alev yazısı” (muavvec hat) olarak bilinen yazı biçimi geliştirdi; 1978’de Ankara’da öldü.
Yalnızlar
(Yeni Adam, İstanbul 1946, 8 öykü: Taşçı Osman Efendi; Uğursuz; Şeyhülislâm Kâşif Efendi; Cehennemin Yıkılması; Gazetecilik Üniversitesi; Sevdiği İle Evlenen Adam; Aşktan İğre-nen Adam; Yalnızlar)
En son aranan öykücüler