Menu
Öykücüler Sözlüğü • İSMAİL HİKMET ERTAYLAN

İSMAİL HİKMET ERTAYLAN

1889’da İstanbul’da doğdu. İlkokulu Beylerbeyi’nde okudu. Galatasaray Sultanisi’ni bitirdiği yıl (1908), Tanin gazetesinde yazmaya başladı. Mülkiye Mektebi’nde okurken Galatasaray Sultanisi’ne müdür yardımcısı olarak atandı; Mülkiye’nin son sınıfındayken, katip olarak Düyun-u Umumiye’ye girdi. 1911’de Mülkiye’yi bitirip öğretmenliğe başladı; Robert Koleji’nde, Kadıköy Lisesi’nde öğretmen ve idareci olarak bulundu. 1921’de öğretmenlikten ayrıldı, Hariciye Nezareti Matbuat Müdürlüğü’nde görev aldı. 1923’te Maarif Vekaleti tarafından Azerbaycan’a gönderildi; Bakü Üniversitesi’nde pedagoji, tiyatro, Türk ve Batı edebiyatı tarihi dersleri verdi. 1927’de Bakü Üniversitesi’nden profesörlük derecesi alıp Türkiye’ye döndü; Ankara’da çeşitli liselerde öğretmenlik ve idarecilik yaptı. 1993’de Kıbrıs’ta öğretmenlik ve idareci olarak bulundu. 1934’te Maarif Vekaleti Müfettişliğine ve Ankara Muallim Mektebi müdürlüğüne getirildi; 1935’te ek bir görev olarak İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi müdürlüğüne atandı. 1942-43’te Afganistan Maarif Nezareti danışmanlığına bulundu, Türkiye’ye dönünce ordinaryüs profesör unvanıyla İÜ EF Türk Edebiyatı tarihi Kürsüsü’ne öğretim üyesi oldu. Öykü kitapları dışında, Vuslat-ı Memnua (1908) adlı roman, Kır Çiçekleri (1915) adlı şiir, Hesap İmtihanı (1924) adlı oyun, çok sayıda Türk ve dünya edebiyatı tarihi, biyografi, inceleme ve ders kitapları bulunan İsmail Hikmet Ertaylan 1967’de İstanbul’da öldü.

Öykü Kitapları:

Binamızın Otuz Üç Gecesi

(Suat Fahir imzasıyla, Orhaniye Matb., İstanbul 1921)

Ateş Olur da Yakmaz mı?

(Orhaniye Matb., İstanbul 1924)