1922’de Burdur’da doğdu. İstanbul Erkek Öğretmen Okulu’nu (1938), Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü’nü bitirdi (1943). Çeşitli kentlerle ve Kıbrıs’ta ilkokul, ortaokul ve lise öğretmenliği yaptı (1945-54), İzmir Eğitim Enstitüsü’nde edebiyat öğretmeniyken emekli oldu (1977). Edebiyat hayatına 1937’de Servetifünun-Uyanış dergisinde yayınlanan şiiriyle başladı. Şiir, öykü ve yazıları İstanbul, Fikirler, Şadırvan, Su, Hisar dergilerinde yer aldı. Öykü kitabı dışında Akdeniz’in İnsan Çiçekleri (1976) adlı bir roman, Romanlarıyla Reşat Nuri Gültekin (1971), Dilbilgisi Açısından Yapıtlarımız (1974), Reşat Nuri Gültekin (1977) adlı inceleme, çok sayıda çocuk, derleme ve ders kitabı bulunan İbrahim Zeki Burdurlu 1984’te İzmir’de öldü.
Anılardan Öyküler
(Türkiye İş Bankası, Ankara 1979, 33 öykü: Pembe Yel değirmeni; Papatya’nın Anneler Günü; Okulumun En Önünde; Ak Yumurtalar; Balık Kız Hümeyra; Avın Tadı; yangın; Kâğıtçı Çocuklar; Yuvarlağın İçinde; İşçi Kızıysam; Salepler; Sel Sularında; Öğretmenle İlk Gün; Minik Gözlüm; Yeşil Erikler; Ak Güvercin; Arkadaşlığın Böylesi; Kendimi Uğurlarken; Mum Işığında; Kandil Çöreği; Tahta Kızak; Kuşumu Öldüren El; Mis Gibi Taze Leblebi; Ayakkabım; Kızgın Bir Lira; Sönük Lastik; Konuk Günüm; Elektrik Akımı; Karanlıktaki Köpek; Toros; Acımasızlar; Hırsız Ben miydim?; Ağaçtan Oyma Su Tası)
En son aranan öykücüler