Menu
Öykücüler Sözlüğü • İBRAHİM ULVİ YAVUZ

İBRAHİM ULVİ YAVUZ

1942’de Bolvadin / Afyon’da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Bolvadin’de tamamladı. Bolvadin Maliye Müdürlüğü (1965), Diyanet İşleri Başkanlığı (1966-75), Devlet Bakanlığı (1975-79), Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (1979-86), Sağlık Bakanlığı’nda memur, şef, müdür, özel kalem müdür yardımcılığı yaparak emekli oldu (1989). Halen Ankara’da Türkiye Yazarlar Birliği Başkan Yardımcılığı görevini yürütüyor. Edebiyat hayatına 1962’de Şule dergisinde yayınlanan Arayış adlı şiiriyle başladı. Bir Kaşık Çorba adlı ilk öyküsü 1970’te Diyanet dergisinde yayınlandı. Öykü, şiir ve yazıları Şule, İslam, Hamle, Yeni Asya, Milli Gazete, Hilal, Yeni Devir, Kadın ve Aile’de yar aldı. Öykü kitabı dışında Dikenli Yollar (1976), Çalkantı (1980), Korkunun Bedeli (1980), Baharı Beklerken (1984), Son Kavşak (1984), Kıyam Vakti (1984), Hasretin İlk Durağı (1989), Gönlüme Cemre Düştü (1991), Düşlerin Rengi Soldu (1993), Dört Mevsim Ölüm (2002) adlı roman, Türkiye’de Roman Sanatı ve Gelişimi Üzerine Bir Deneme (1999) adlı inceleme, Bir Bürokratın Anılrı (2002) adlı anı, P.S. Buck, Dostoyevki’den çeviri kitapları bulunmaktadır.

Öykü Kitapları:

Küllenmiş Acılar

(Beka, İstanbul 1990, 19 öykü: Çehreler; Hasret Köprüsü; Garip; Küllenmiş Acılar; Ayrı Dünyalar; Geçit Vermeyen Sevdalar; Dertler Durağı; Ellerinde Kalan; Kır Çiçekleri Açmadan; Gerçeğe Atılan Düğüm; Güneş Niye Batar; Sisler ve Düşler; Kefen; Sessizliğin Ortası; Gönül Adamı; Sana Söyleyecek Sözüm Yok; Dikensiz Gül Aramak)