Öykücüler Sözlüğü • CİHAN AKTAŞ

CİHAN AKTAŞ

1960’ta Refahiye /Erzincan’da doğdu. İlk öğrenimini Refahiye’de, orta öğrenimini Beşikdüzü Öğretmen Lisesi’nde (Trabzon, 1978) tamamladı. İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Yüksek Okulu’nu bitirdi (1983). Yazar Ümit Aktaş ve Hülya Aktaş’ın kardeşi. Bir süre mimar olarak çalıştı. 1980’den sonra çeşitli gazetelerde köşe yazıları yazdı, kadın sayfası hazırladı. Edebiyat hayatına 1980’de Yeni Devir gazetesinde yayınlanan bir yazısıyla başladı. Öykü ve yazıları Mavera, Aylık Dergi, Girişim, Bu Meydan, Kitap, Bilgi ve Hikmet, Yeryüzü, Nehir, İzlenim, Kadın ve Aile, Dergah, Kafdağı dergilerinde yer aldı. Öykü kitapları dışında, Sömürü Odağında Kadın (1984), Hz. Fatıma (1984), Hz. Zeynep (1985), Kadının Serüveni (1986), Veda Hutbesi (1986), Sistem İçinde Kadın (1988), Tanzimat’tan Günümüze Kılık Kıyafet ve İktidar (2. cilt, 1989-1990), Tesettür ve Toplum (1991), Modernizmin Evsizliği ve Ailenin Gerekliliği (1992), Mahremiyetin Tükenişi (1995), Devrim ve Kadın (1996), Şark’ın Şiiri: İran Sineması (1998), Bacı’dan Bayan’a: İslamcı Kadınların Kamusal Alan tecrübesi (2001), Dünün Devrimcileri Bugünün Reformistleri: İran’da Siyasal Kültürel ve Toplumsal Değişim (2004) Bacıdan Bayan’a İslamcı Kadınların Kamusal Alah Tecrübesi (2005), Türbanın Yeniden İcadı (2006), Bir Hayat Tarzı eleştirisi: İslamcılık (2007), adlı deneme, inceleme kitaplarıyla, Bana Uzun Mektuplar Yaz (2002), Seni Dinleyen Biri (2007) adlı bir romanı bulunmaktadır. Son Büyülü Günler’iyle Türkiye Yazarlar Birliği 1995 Hikâye Ödülü’nü kazandı.

Öykü Kitapları:

(Nehir, İstanbul 1991, 4 öykü: Teşekkür Hakettiniz Bay Yargıç; Üç İhtilal Çocuğu; Süleymaniye’den Sonra Bir Toplantı; Fesleğen sokağı’nın Ölümü)

(Nehir, İstanbul 1995, 9 öykü: Son Büyülü Günler; Uzun Cümle; Bal Festivali; Virginia Woolf Mutsuzluğu; Tamara Rızayeva; Megatron; Seçilen; İlk ve Son Fotoğrafın; “Su Değirmeni”nin Şarkısı)

(Nehir, İstanbul 1996, 8 öykü: Acı Çekmiş Yüzünde; Şemsiyenin Altında; Nesimi’nin Dönüşü; Parkta Bir Sabah Erkenden; Müfettiş Fethi’nin Penceresi; Fıstıkağacı’ndaki Ev; Dağınık Dünya; Sihirli Karanfiller)

(Nehir, İstanbul 1997, 7 öykü: Azizenin son Günü; Yeşil Dallı Küçeler; Yaralı Kür Şad; Şamil ile Patimat; Yarım Çarşamba; Portakal Bahçesi Işığı; Erivan Rengi Bir Çardak)

(Nehir, İstanbul 1999, 8 öykü: Dağın Öteki Yüzü; Vip; Aile Fotoğrafı; Alnındaki Işığın; Boşluk; Fırat’a Giden Ömür; Katya Diye Biri Yok; Suya Düşen Dantel)

(Seçme ve yeni öyküler, Gala, İstanbul 2001, 12 öykü: Sarete; Üç Kuzen; Göç Hazırlıkları; Babam O Yağmurlu Günü Hiç Unutmuyor; Boş Koltuk; Ağzı Var Dili Yok Şehrazat; Efsun’un Semaveri; Son Büyülü Günler; Seçilen; Alnındaki Işığın; Dağın Öteki Yüzü; Dağınık Dünya)

(Pınar, İstanbul 2003, 10 öykü: Biberon; Halama Benzediğim İçin; Mantar Çocuk; Ankara Yolcusu; Bavul Hazırlığı; Kara Bayram; Duvar Resmi; Beni Kaybeden Sokaklar; Yazgülü’nün En son Hali; Gugu)

(?, İstanbul 2005)