Öykücüler Sözlüğü • BURHAN ARPAD

BURHAN ARPAD

1910’da Mudanya’da doğdu. Rehberi Tahsil Numune Mektebi ve Orta Ticaret Mektebi’nde okuduktan sonra babasının erken ölümü üzerine genç yaşta hayata atılarak, sinema makinistliği (1925-1928), Tekel Cibali Tütün Fabrikası’nda muhasebe memurluğu (1928-1935) yaptı, Tekel Genel Müdürlüğü’nde mutemet (1936-1943) olarak çalıştı. Salah Birsel ve İhsan Devrim’le birlikte ABC Kitabevi’ni (1943) daha sonra da tek başına Arpad Yayınevi’ni (1945-1946) kurdu. Memleket, Hürriyet ve Vatan gazetelerinde muhabirlik yaptı, röportaj ve fıkra yazarı olarak çalıştı (1947-1962). Gazetecilikten ayrıldıktan sonra hayatını serbest yazar ve çevirmen olarak sürdürdü; bir süre Cumhuriyet gazetesinde köşe yazıları yazdı. Edebiyat hayatına Güzelhisarımda başlığıyla 1936’da Servetifünun / Uyanış dergisinde yayınlanan yazılarıyla başladı. Öykü, gezi günlüğü, eleştiri yazıları İnanç, Yığın, Adımlar, Yurt ve Dünya, Yürüyüş, Yeditepe, Türk Dili ve "Varlık" dergilerinde yer aldı. Öykü kitapları dışında, Ada Karyesinden Sakarya Vilayetine Adapazarı (1953); Tuna'dan Şimal'e Avrupa (1953); Perde Arkası (1959); Batı'da Toplu Sözleşme ve Basın Sendikaları (Hasan Yılmaer ve Erol Dallı ile, 1962); Çağdaş Avusturya Edebiyatı Antolojisi: Roman ve Hikâye (,1962); Gezi Günlüğü (1962); Günü Gününe (1962); İlk Gece (1962); Uçuş Günlüğü (1962); Avusturya Günlüğü (1963); Operet: 8 Tablo-Tiyatro Hikâyeleri (1964); Oyun: 6 Tablo (1966); Stefan Zweig: Hayatı ve Eserleri, Eserlerinden Seçmeler (1967); Alnımdaki Bıçak Yarası (1968); Hesaplaşma (1976); Yok Edilen İstanbul (1983) tiyatro yazısı, gezi, inceleme, makale, anı, T. Mann, I. Silone, E.M. Remarque, A. Seghers, D. Dimov, S. Zweig’den çeviri kitapları bulunan Burhan Arpad 1994’te İstanbul’da öldü.

Öykü Kitapları:

(İnanç, istanbul 1940, 9 öykü: Uğultu; Tüccar ve Hamal; Memur; Monşer İhtiyacı; Bir Müsamerei Fevkalade; Yeni Müdür; Sekize Beş Var; Bütün Gün; Herhangi Bir Tesadüf)

(Yeditepe, İstanbul 1955, 11 öykü: Matine; Açık Arttırma; “Ehvali Hazıra”; Ana Cadde; Masmavi Dünya; “Cinayeti Yazıyor”; Pazar Yerinde İnsanlar; Bilmem Kaç Lira ve Kuruş; Beyanat, Burun ve Eller; İlanlardaki Şehir)

(Düşün, İstanbul 1961, 10 öykü: Komik-i Şehir; Menfaate Müsamere; Seni Gördüm...; Naşid’e Gidelim; İzmir Tiyatrosu’nda Hamlet; Piyango Bileti Satan Adam; Demir Parmaklıklı Büyük Kapı; pencereden Görülen Rüya; Perde Kapandı)

(May, İstanbul 1964; TTO Kurumu, İstanbul 1984, 35 öykü: Perde Arkası: Allı Morlu Kartelalar; İlk Rol; İstanbul Coline Moore’u; Kundak ve Kulis; Aktör, Sandalye ve Baş; yatır ve Tiyatro; Büfe ve Ötesi; Anılar Galerisi; Oyun: Prolog; Galata’nın Bir Yan Sokağında; Çürük Temel; Bir Çiçek, İki Böcek; “Köprü nesil”den; Bir Kenar Semt Hikayesi; Epilog; Operet: Uvertür; ‘Ben de Bir Zamanlar...’; ‘Tarla Kuşu’; Genç Kızlar; Sev Sen Ayşe’ni; Bahar Geldi; Hepsi Bir Rüya; Şişli’de Bir Konak; Tatlı İrma ve...; Final; Son Perde: Sahneye Bir Taş Düştü; ‘Komik-i şehir; Menfaata Müsamere; Seni Gördüm; Naşit’e Gidelim; İzmir Tiyatrosu’nda Hamlet; Piyango Bileti Satan Adam; Demir parmaklıklı Kapı; Pencereden; Perde Kapandı)

(İzlem, İstanbul 1966; May, İstanbul 1975, 32 öykü: Şehir 9 Tablo: Uğultu; Tüccar ve Hamal; Memur; Monşer İhtiyacı; Bir “Müsamerei Fevkalâde”; Yeni Müdür; Sekize Beş Var; Bütün Gün; Her Hangi Bir Rastlantı; Dolayısıyla: Matine; Açık Arttırma; “Ehvali Hazıra”; Ana Cadde; Masmavi Dünya; “Cinayeti Yazıyor”; Pazar Yerinde İnsanlar; Bilmem Kaç Lira ve Kuruş; Beyanat, Burun ve Eller; İlanlardaki Şehir; Taşı Toprağı Altun: Bir Boğaz Sabahında; Avuntu; Tahta Perde Arkası; Yazıyoor; Telefonda Birisi; Postacı Güzelson; Kamyonun Götürdüğü; İki Kişi; Sefa Perükar Salonu; Kuş Olup Uçabilsem; Bahar ve Sokak Köpeği; Bayram Sabahı)

(May, İstanbul 1974, 15 öykü: Hakanın Gözleri; Beton Karkas; Bay Ali Şengönül’ün Altıncı Karısı; Söğüt Gölgesi; Saka Çıkmazı Yangını; Yurttaş Güçbilmez’in Uğraşıları; Üç Tepe’de Tören; Mutluluk; Sıradan Kişinin Günlük Serüvenleri; Büyük Kapının Önünde Bir Fener; kemal Ağabey Öldü; Yeşil ve Uzun bir Otomobil; “özgürlük Alanı Otobüsü”; “...Dişten Artar”; “İşlerin Püf Yanı”)

(TTO Kurumu, İstanbul 1990, 47 öykü: Şehir 9 Tablo – 1940: Uğultu; Tüccar ve Hamal; Memur; Monşer İhtiyacı; Bir “Müsamerei Fevkalâde”; Yeni Müdür; Sekize Beş Var; Bütün Gün; Her Hangi Bir Rastlantı; Dolayısıyla – 1945: Matine; Açık Arttırma; “Ehvali Hazıra”; Ana Cadde; Masmavi Dünya; “Cinayeti Yazıyor”; Pazar Yerinde İnsanlar; Bilmem Kaç Lira ve Kuruş; Beyanat, Burun ve Eller; İlanlardaki Şehir; Taşı Toprağı Altun – 1945: Bir Boğaz Sabahında; Avuntu; Tahta Perde Arkası; Yazıyoor; Telefonda Birisi; Postacı Güzelson; Kamyonun Götürdüğü; İki Kişi; Sefa Perükar Salonu; Kuş Olup Uçabilsem; Bahar ve Sokak Köpeği; Bayram Sabahı; Yeditepe Olayları: Hakanın Gözleri; Beton Karkas; Bay Ali Şengönül’ün Altıncı Karısı; Söğüt Gölgesi; Saka Çıkmazı Yangını; Yurttaş Güçbilmez’in Uğraşıları; Üç Tepe’de Tören; Mutluluk; Sıradan Kişinin Günlük Serüvenleri; Büyük Kapının Önünde Bir Fener; kemal Ağabey Öldü; Yeşil ve Uzun bir Otomobil; “özgürlük Alanı” Otobüsü; “...Dişten Artar”; İşlerin Püf Yanı)