Menu
Öykücüler Sözlüğü • ARİF AY

ARİF AY

1953’te Bor / Niğde’de doğdu. İlk ve ortaokulu Balgat’ta (Ankara), liseyi Bor’da okudu. GÜ Eğitim Bilimleri Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi (1988). Bir kamu kuruluşunda eğitim şefi olarak çalıştı (1974-76). Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu’nda müşavir olarak çalışırken, KKÜ’ne öğretim görevlisi olarak geçti. Edebiyat dergisinin sorumlu müdürlüğünü üstlendi (1977-84). Halen Ankara’da BaşÜ’nde öğretim görevlisi olarak çalışıyor. Edebiyat hayatına 1975’te Edebiyat dergisinde yayınlanan Denizi Giyinmek adlı şiiriyle başladı. Yazı ve şiirleri Yedi İklim, İkindi Yazıları, Kayıtlar, Ayane, Hece dergileriyle Yeni Şafak gazetesinde yer aldı. Öykü kitabı dışında Hıra (1978), Dosyalar (1980), Şiirin Kandilleri (1983), Gökyüzü Saatleri (1986), İma Kitabı (1989), Bin Yılın Destanı (1992), Yirmi Yaş Şiirleri (1995), Dokuz Kandil (1997), Güne Doğan Koşu (2006) adlı şiir, Gece Yazıları (1993) adlı deneme, Anne Hikâyeleri (1991), Türk Edebiyatında Anne Şiirleri (2001), Türk Edebiyatında Çocuk Şiirleri (2001) adlı derleme kitapları bulunmaktadır.

Öykü Kitapları:

Saat Yirmidörtte Saksofon Dersi

(Akçağ, Ankara 1991, 29 öykü: Akşamın Sonunda; Gece Uzayınca; Kentte Bir Gece; Sabahın Sesi; Yeniden Kurmak; Bir Çay İçimi; Kuşların Dili; Bir Somun Daha Arttı; Gece Avı; Mazı Oyunu; Kentin Yüzü; Kış Güneşi; Savana Sarılı Gitti; Konuk; Ören; Sale Teyze; Uğultu; Aynadaki Adam; Saat Yirmidörtte Saksofon Dersi; Şirketçi Müdür; Güvercin; Fiil Çekmek; Telgrafın Telleri; İlkyaz Kemanı; Hu Hu; Kekliğidim Vurdular; Limon; Kapıcı; Mazgallar)