MAYMUN ZİHİN

Tatlı(!) nasibimdir, spesiyalitem

‘Nevi şahsına münhasır’ın başında bela

İnsan cinsi içinde bir başkayım

Tevellüde bakmak çoğu kez yanıltır insanı

Ben içimdeki kalabalıklarla aynı yaştayım

Hesaba gelmez anarşist yığınlarla

Yönetim zafiyeti beynimin

En büyük saiki olmuştur

Depresif kişilik bozukluğumun

İpin ucu kaçmıştır artık

Dumura uğramıştır bezgin sinir uçlarım

Bitmek bilmeyen sınırsız kota

Ve çalakalem çizilen karmaşık rota

Altüst eder esin trafiğimi

Ana arterlerimden köpürüp taşan

Sabırsız kelimeler haşarı cümleler

Zapt edilmez düşünceler geçer içimden

Hiç susmayan bir gevezedir

Bende sâdır olan -olmaz olasıca- meleke

Sabah açılır açılmaz gözlerim

Çoğalır bir hışımla sanki iç sesim   

Bilinçli ilk nefesle başlar hücum

Dalaşır birbiriyle hırçın sözlerim

Yaya kalmış irademle ayar bulamam

Bildiğim bir şey varsa hiçbir şey bilmediğimdir

Diyerek, Sokrates’ten kopya çekerek

Düşünmek gibi en ağır yükün altında

Yüzüme tokat gibi çarpar yalın gerçek

Davuldur başım tokmağı meçhul bir elde

Güç yetiremem kafamdakilerin senaristine

Evet, başı kalabalıktır ensefalimin

Yalnız uykularımdadır selamet

Bir keşmekeş ki bunalır ruhum

Serde gitmek var ya koyup serimi

Ah! Yediemin kaimi bir diyar bulamam

Kum fırtınasına tutulmuş gibidir dimağım

Her tanecik hissedilir bir iz bırakır zihnimde

Beynimin her zerresinde bir mahal tutar

Sabah akşam yer değiştirir kaygı tepelerim

Korunaksız kaldığım şu dağdağalı dünyada

Beni benden alır en sakındığım

Büyür, Sina Çölü olur gönül darlığım