KORSAN GÜNLÜĞÜ

Hüzünlü balıkların gözbebeklerinden dünyayı okudum
Karaya bir röportaj borcum var: Pesimist değilim

Kapısında son kez temenna ettiğim evin
Yüzüne kapaklanır elleri bir tasalı baş gibi
Bir ağıtlı avuç gibi döver dizlerini duvarları
Görünce dolması gibi yetimlerini ana yüreğinin
Öylece dolar gök soluklu pencereleri

Yaşarken değil, ölünce sevebilirdim ancak
Biri vardı hep, en geniş ve uzun ve soylu
Birinin durup kuşattığı yerde zoru
Şöylece tutuldular göğe: aciz, hem mu’tedi
Balıkların gözbebekleri

Geldin toza çevirdin sarsılmazlığımı
Kanattın tek damlasına ketum yanlarımı
Hem seni hem beni aza düşürdün, üzdün
Doğradın piçini doğrar gibi saçlarımı
Açlarımla açıklarımla
Melâmete uğramışlardan oldum
Ve hep senin gücüne karşı mehzumdum

Yorganların göbekleri inerdi
Ben az yer, az onur, az husumet güderdim
Ne olduysa gördüm, ne olacağa sargılıydı zihnim
Borcum kapanmıştır, Şimdi
Pesimist olabilirim…