KORKU VE SU

korkunca su içmeye gidiyorum

içimi yıkıyorum içtiğim suyla

korkunca bir çığlıklık canım kalmış diyorum

kimse dinlemiyor beni

ben bile

korkunca yalanlarımı unutuyor

ve savunmasız kalıyorum

her şey naylondan ibaretti

diyen şairi bile hatırlamıyorum

önce tülleri çekiyorum

sonra perdeleri, güneşlikleri

karanlık bir odada

siyah karıncalar düşlüyorum

kimse dinlemiyor beni

kendim bile

korkunca ter basıyor

ve su içmeye gidiyorum

taaa mutfağa

buzdolabını açıp

bakıyorum boş raflara

musluktan dolduruyorum

lavabodan aldığım bardağı

birkaç yudum alıp

kalanı lavaboya boşaltıyorum

korkunca su içmeye gidiyorum

korkma diyen şair aklıma gelmiyor her nedense

duymadığım bir şeyler söylüyorum

sonra bir çığlıklık canımla susuyorum

korkunca