Menu
İÇİMDEKİ KÖPEK
Şiir • İÇİMDEKİ KÖPEK

İÇİMDEKİ KÖPEK

yalnız beni ısırıyor içimde beslediğim köpek


yüzüme gülmeyi ihmal etmeden son bir öpüşe hazır gibi

fırçasını yirmi birinci yüzyılın tam ortasına batırarak

bıyık altından gülüyor son cinayet taslağı üzerinde çalışırken

itinayla kotarılmış nicel gerçekliğin kafasına bir hançer gibi

değseydi yüzüme bir kere sıcacık nefesin diye umarken

henüz hayal edemediğim portakalın kokusundan sıyrılarak


kasıklara kadar inen yangı kızıl bir bukalemunken

mahzende pençesine düştüğü seçilmiş bir ölünün tırnakları

rüzgârın soğutamadığı alındaki sancıyı yedeğine alarak

bronz mendillere işlenmiş sevdaları göndere çeker ama

sınırı izinsiz geçen ipe sapa gelmez bir yalı çapkını

aşkın kundaklandığı hayat kadınlardan soğutur insanı


olanca ihtişamıyla bir seyyah suskunluğu yanında

kuşlara yol gösteren parmaklarım var benim dostlar

alkışla kargış arasında cüzzama yakalandım özgürce

parantezin içinde kalmayı zül sayan bir çıkmaz sokak

kör bir atın toynakları altında ezilen narin gün ışığı

karıncalarla yuvarlanıyor ebruli bilyeleri rehin alarak


çıplak ayaklarıma dehşetle göz diken akbabalara inat

kaidesinden şikayet eden bu bedeni alıp götüreceğim

en geç gelecek sonbaharda dünyanın kaç bucak kaç kulaç

olduğunu anlayacak soğuk terler döken gıpgri bir gökle

ortalamanın neresinde olduğunu düşünecek gece boyu

yabancısı olduğu bir şehrin sütunları arkasına saklanarak


dalalete kılavuzluk eden ters rüzgarın tesiriyle dönen

yumuşak dokulu eklemler yüzünden kaybedildi bu savaş

çırpındıkça melankoli teşhisi konan paslı toplu tabanca

kafasını duvarlara vura vura sureta sonbahara giren

hiçbir şablona sığmayan güzeller güzeli utangaç arkadaş

istatistikler yalan söylüyor haykırışın çetelesidir gerinen


diri ve sarmal bir ihtilaldir gecenin gündüze kavuşması

yarasalar zarar görür çünkü özlemi koyulaştırır giderken

sahte belge düzenlemekten ödül almış bir böcek tohumu

insan aşkın kör noktasının ürünüdür demiş ölü bir filozof

dağ dağa kavuşmuş ben sana zıpkın yemiş gibi bakıyorum

ayağının tozuyla her gelen geçip gidiyor işten atın bu casusu


yalnız beni ısırıyor içimde beslediğim köpek

KADİR

1961 Amasya – Taşova doğumlu.  Evli 6 çocuk babası.Kızılırmak, Martı, Muştu, Edebi Pankart, Aylık Dergi, İzdiham, Yedi İklim, Türk Edebiyatı, Aydos, Dil ve Edebiyat, Mahur Beste ile Birnokta, Karayılkı gibi dergilerde yazdı. Eğitimci olan şairin Fena Halde İyiyim ve Siyah Kuğu adlı iki şiir kitabı bulunmaktadır.

Daha fazla görüntüle
Diğer Yazıları