SON SAYFASI YIRTIK ROMAN

bir hercai menekşeyim ben muttasıl kanayan

alıp götürecektin gözlerimi ya da öldürecektin

böyle yarım, yaralı, böyle umarsız bırakmayacaktın

vuracaktın alnımdan, kırmayacaktın kalbimi

kendi ateşiyle yanan bir ejderhayım zaten

beni susayan göllere mahkûm etmeyecektin

mızraklarım kan kokusuna dayanamıyor

ta çocukluğumda kaybettim rüzgârda küllerimi

hüzün renkli libaslar öngördü polis bana

bir şair olarak gözyaşının tuzundan yonttular beni

mektuplarım selam yükünü çekemezken

sen her kalbe giren bir hayta, ben intikam yemini

kemiklerim matem histerisine dayanamıyor

sesine sakla beni, elim kapıda kaldı ey

sorularımı rehin verdim bir sarrafa

hüdhüdü geçtim bari huffaşa ısmarlama

avcısının başında bekleyen bir avım şimdi

yanlış trenlere bindirip son sayfası yırtık bir roman

kanı çekilmiş bir fosil gibi kaldırıp atma

dayanamıyorum

boğuluyorum yalnızlığını boynuma dola sevgilim