GÜNEŞ ÇİÇEĞİ

bir karahindibanın küçük sarı çiçeği   

umudun sözünde soylu bir tohum taşırsın

toprak kokuyorsun sen

güneş, deniz ve bal kokuyorsun

güneşin anısı çiçeksin sen

senin gibi olmak

minicik gösterişsiz 

tohumu uçuşta dinlenen

ağır başlı aşkınla

bu yeri

bu renkleri bırakıyorsun

sana verilen özgürlüğün

zamanı geldi

ayrılış rüzgârları

sessiz sessiz üflüyor

                   bu saat; senin saatin

                   nerede olsan yaşayabilirdin sen

şimdi güneş ışığında

yükseliyorsun

gülümseyerek

beyaz serinliğinle

ağırlıksız uzaklara

tomurcukların 

ve kuşların arasında 

yükseliyorsun

yükseliyorsun

yükseliyorsun

keskin dönüşlerde başın dönüyor

ve sonra

dağların kucağına 

uçuyorsun

uçuyorsun

uçuyorsun

yeşilliklerde yüzüyorsun nefes nefese

kırılmamış gölgelikler altında

günlük yol alıyorsun

ansızın boşlukta sallanıyor

esintiyle sürükleniyor

yalpalıyorsun

ağır ayazda

acımasız zamanda 

tartarak geçiyorsun

en sessiz eşsiz kırları

sarsılmadan gidiyorsun 

uçurumlar arasında 

özlem dalgalarıyla 

hayallerin tohum kabuğunu ağırlaştırdı bile

tohumlarının üzerinde bir ışık doğurgan 

son teslimiyete

başka toprakları ekmeye hazır

ana toprağa doğru durak 

şeffaf kanatlarla iniyorsun dinlenme ocağına

güneşe yeniden alışıyor gözlerin

besleniyorsun doyasıya

şimdi yağmuru seversin 

beklersin