GÖRÜNMÜYOR DAĞLARIN ARDI

Ölümlüyor şimdi bizi yaşam.

Lakin ümit olumlamıyor gönülleri.

Korku yükünü toparladı,

Kanatlanıyor üzerimizden.

Her gün aynı rüyayı tekrarlamak,

Usandırmıyor ağırlaşmış bedenleri.

Nedendir bilinmez;

Havanın aydınlanmasının,

Gözlerde aynı etkiyi yapmaması.

Bugün bayram sevinci hâkim

Şehrin bir yanında.

Kan revan öte tarafı.

Bu terazi tartmıyor artık bu ağırlığı.

Dağın ardını görememek,

Büyük bir eksiklik hissettirirdi önceleri.

Alışkanlık gereği,

Unutkanlık baş gösterdi zihinlerde sonra

Anlamları meçhul kelimeler oldu;

Karşı koyuş ve itiraz hakkı.