GİDEMEYİŞ

Dilimizde utanan kuşlar küs kaldı

soludu şebboylar zehirle

duvarlar göçtü ömre keder sahnemize

Her neye baksak içimiz yas kaldı

geceye ve sabaha yazılar bırakıp gidelim

Bir yanımız madem kalıntı, küf

Bir yanımız mecburi kamplar, hırs

gidelim

Çiğ dilli insanlar köpürüyor nemrut ellerle

Biz bıraktık, göç ettik derken turnalar gülüyor bize

Gülüyor kanında boğulmayan çığırtkan kalemler, yüzler

Havlayan köpek, susan tosbağa, deliler bakıp duruyor

Biz diyorum sahi göç ettik

Suratı asılıyor ailenin, kameranın ve sözün

Metro, otobüs, dağ

Maske, tebessüm, uçak

Diyorum biz gidiyoruz

Sular şebeke, asfalt kafes, yüzler çevrik

Sus emri

Sustukça insan, susmak kadar öfke

Öfke kadar adacıklarda sus

Bir yanımız püskürtülmüş, bir yanımız suskun