Üzüm Karası

üzüm karası gözlerin  

akşamın süzülüşünde 

yıldızdan bir nehir bakışıdır 

ışıl ışıl dilsizliğin  

nefes nefese uçuşan ateş midir? 

ah, hasretin biçimsiz kocalan karasında 

sen ne yana ben ne yana  

bir deniz kırgınlığında  

tutuşur tüm turuncu akşamlarla beraber 

kalbimiz  

o salgın hürriyete akışır  

harikulade begonviller uzanır ellerine 

çağlar renk bohçaları  

aydınlığı içer parmakların 

peşinden yaslanır akşam mazlum selamlara  

kandan şehirler, asgari yaşamak, otobüs durakları 

kavganın ve ekmeğin buğusu  

ama sen yine 

akşamı büyüleyip bak dünya diyorsun 

suçluyorum begonvilleri 

sen akşamın kara üzüm gözleri