derinsel zihin resimler-i

Ne var!

Evet yine ben.

Bu sefer sarhoş da değilim üstelik. 

Farkındayım ve bilmiyorum

Neyin hissiydi bu?

Söylemek istediklerimi unuttum

Ama resimleri zihnimde.

Bozdum halin büyüsünü 

Yok olunmalıydı varlığın ağır bastı. 

Okumak,

-istemiyorum istediğimi var sayıyorum- Bir eski kitabı.

O kitap mıydı buruşuk ciltli,

Koyu yeşil renginde?

Ve yakamozlara kıyısı olan

Bir de ufukta İhtiyar adam.

Feryat içinde

İşte o benim.

Viola kurumamalı!

Bir tek kırmızıya olan derinliğim değişmedi 

Maviyi seçmiyor gözlerim

Fark ettim Tanrı değilim!

...ki anladım ben daha dünkü çocuk

Yaşım çocukluğa ağır, 

Ruhum sarı bir takside hızla ilerliyor 

Rüyaların üzerinde

İnsanların ötesinde

Kaçarken hapsoldum.