CEVİZ AĞACI

elleri bileklerinden kesilmiş bir pehlivanım

ucuz şarap gibidir fena çarpar adamı yalnızlık

derin çölün çadır ahalisindenim anlayacağınız

yerleşik düzene geçemeyen bir ceviz ağacıyım

surat assam zaman hem daralır hem darılır

çıkmaz sokaklarla çevrilir dört bir yanım

oysa “yıkılma sakın” diye haykırırken dağlar

ağırlığınca tarih yüklenir pul kanatlarım

bir kere öpsen bu kısır döngüye katlanır yanaklarım

elime bir koz geçse yırtarım bütün siyah giysileri

yıldızlara uzanmak hercailikse bu benim haytalığım

takvimlere almayacağım artık kadidi çıkmış mevsimleri

şüphe krizi geldiğinde ateş yakmak istiyorum ya

kaçak yollardan kalbime girip ev kurana ne diyeyim

kol kırılır yen içinde yangın çıkar dal çarpar alnıma

uzaklardan gelecek pembe tebessümler mi bekleyeyim

yeşil ölümler düşlemekten yoruldum bunu bil istedim