DÜŞERKEN SORULAN

Böğrüme s a n c ı gibi saplanıyor gecenin

en ağrılı kuşları konuk ediyor dalların

kırılan uçlarında kanayan ellerimi bir

bulabilseydim yıldızlara uzanırdım şu

alacalı gölgede soluklanan aç köpeğin

diklenen sokağın dibinde hüzün satan

satıcının tabanındaki yarıklara dalan

kum gibi kaynayan avcıların heyecan

dan terleyen alnına gece bekçilerinin

emanet bıraktığı kör uykusuzluktan

susarak beslenen kaldırım taşlarından

çiçeklerin çiçek gibi kokmayı unuttuğu

zamanlardan kalma kurulu binaların

arasından geçerken gazete kağıtlarıyla

kaplı pencerelerden umarsızca el eden

küçük kızlarla buluşan çipil gözlerine

teşekkürü bir borç bilerek geçti işte

ve kırlangıçlar saçak altlarında tarih

öncesinden kalma kırgın rüzgarlardan

yayılan soyut yapakları toplamakla

meşgul işçinin büyük şehre okumaya

gönderdiği kızı düşünce aklına ansızın

kan sızar gibi oldu kaldırıma düşerken

bataklığı kurutma hayali son buldu

her gün hep duvara toslayan ışıkların

kederiyle kendini kış kirazı sanarak

yağmurun yanlış zamanda yanlış yere

yağdığına inandırmaya zorlarken

buharlaşıyor utancından hüzün anıtına

koyacak bir çelengi olmadığından ve

çarparak durabiliyor göğün bilinmeyen

bir katında atlar koşuyor dört nala gibi

kalbimin derinliklerinde günden güne

direnci kırılan bir şarkıyı seslendiren

kaçıncı sınıfın mensubu olduğunu bilme

den ağzı kulaklarında aklı beş karış havada

bir balık gibi yükseliyor fukara evlerin

bacalarından yoksul bir duman gibi

yalpalayarak sağa sola boşlukta kapalı

pencerelere vapur düdüklerini dinler

ken aklına düşüyor uzak diyarların

teninde tüten közü külleyemeyen ve

nereden çıktı bu kapı kulluğuna layık

görülmeyen serpuşlu canı çok kıymetli

ama ufuneti şehrin taa taraçalarına

dayanmış hayatın mılcımışlığına aldır

madan elmas yontuculuğuna soyunan

hangi renk olduğunu bilmediği hayali.