BÜTÜN KELİMELERİM

hayatım içimden akıyor

soğuk bir nehir olarak

oysa lav olmasını umardım

o yüzen buz parçalarının yerinde

şimdi üşüyorum ve kelimeler fayda etmiyor

paslanıyor namlusunu şakağıma dayadığım tabanca

parmağım tetikte yaşlanıyorum

yaşamak diyorum tüm bu bekleyişe

sahi kimdi yalnız kalmamak için

bütün gece aynaya bakan şair

hayatım içimden aktıkça

hayatın içinden uzaklaşıyorum

zor geliyor bana

yeni yerler, yeni insanlar

yeni zamanlar eskidikçe

daha yenileri geliyor

ve daha da yenileri

eskimeye başlıyor

hayatımın içinde

kalınlaştıkça kabuklarım

içim boşalıyor

hayat içimde

bir kara delik olarak büyüdükçe

kuruyor hayat ağacım

ve ben kuruyorum

o ağacın kovuğunda

hayat akıyor

ve ben sürükleniyorum

tüm kelimelerimle

tüm kelimesizliğimle