BORUSU ÖTMÜŞ ÖLÜM ÇAĞI

Bir marazı seçmeden bu dünyadan geçtik.

Masallarda yaşamayı, tünelleri, duvarların sonundaki ışığı

Hayal bile edemediğimiz klostrofobileri yani

Dünyanın karasına gizlediğimiz sevinçlerle

Dumanlı dağların arasına yakışıklı gülüşlerle bakmayı

Demini almış harflerin boşluklarında

Suikastle eşdeğer sözler söylemeyi

                              Ölmeyi ve dirilmeyi

Gitmenin de bir sevap olduğunu söylemeyi sevaba

Ölmeyi seçim hakkı olarak

Kanun namına susmayı yaşamayı sessizce

Sesten başka yoldaşı olmadan yaşlanmanın

Acısına yoklama çekerek.

Ne kadar yaşamayı sevse de ellerimiz

Dua ederken baktığımız bir iz şimdi

Göğsümde sonuçlanmamış savaşlar

Ateşkesi imzalanmamış yaşamalar

Borusu ötmüş terkedilmiş bir şehir gibi

Kalakalmış gençlik çağım.