KARBON TESTİ

Bana kaşıkla kazılan toprağı bana

Yosun tutmuş taşı

Bilirim yarayı ateş değince kabuk bağlayan

Gözlerdeki yaşı kurutan ağacı

kırlangıç otunu, terleyen zamanı.

Almam gerekti öcümü konar göçer öncemden

Eskiden yeniden yiten gidenden

Bana doğduğum toprağın rengini anlatmadılar bana

Suyu bitmiş anneyi

Doğmaktan değil olmaktan korkan yeniyi

Lekesini, beyaz bir yüze konmuş gülün

öç almanın inkar etmenin hevesini

Bana bunu yapmayacaktınız bana

Koşturmayacaktınız bu kesik başı

Ağlayınca uzaklaşan ışığın peşinden

Yetişmek istemiyorum artık

Hızını değirmenden alan hazza

Bununla tartıldım ağırlıklarım yontulmuş yortularım

etinden ve kanından tortuları peygamberin

Ellerimle kazıdığım silinmiş toprak

Kokusunun sindiği üstümüze

Eleğe alsalar toprağı ayırsalar

sarısını ayrı, sorusunu ayrı

yarı ömrü tamam önyargılarımızı

Yıkasalar karbonla beş bin yedi yüz otuz yıl ve azotla

Bu acımız diner mi?