Menu
BABA ADI: İBRAHİM
Şiir • BABA ADI: İBRAHİM

BABA ADI: İBRAHİM

leke bu kıyas yok firar zor her yerde işaretler

pejmürde hayatını getirmeden gelme-

bak anlatıyorum nasıl geldiğimi -neden buradayım

niçin sana konuşuyorum yalnız senin için yazdığımı bu senaryo

harfiyen cereyan edecek, korkma –var planım

bıçağı sürtecek ve kesmeyecek İbrahim, al bunu

böyle başlasın

şüpheli şahıs: benim

baba adım: İbrahim

ümide yapışanların kavminden ben ben kızıyım İbrahimin

hayata yapışıp kalanlardan

ölümler içinde ölüm beğenmeyen ben

bana vereceğin tek bir şeyin

peşinden

sana korkumu göstereceğim taşıdığım ette

etimle girdiğim savaşı -onu tatmadığın surette

ölüme sana kendime karşı

bütün izinlerin yandı izlerin silinirken kanadı kaplan uyandı

böyle başlamadı hikâye

tam başla! Diyecektim ve doğarken kanla eline

bir cumhuriyet şehrinin

baba adımı ben seçtim ortasıydı Türkiyenin

ciddiyet ayıplanmazdı ve modernizm hâlâ modaydı

çarşı boydan boya, pazarları din bir şemsiye

gibi açılır

odam hava almazdı

kokuyor burası

hastalık sirayet etmiştir

karyolalar sallanıyor film izlerken unutuyor kız çocuğu

-uyuyakalmayı

-her şey görülebilir

-dir

perde bir eşyadır kirpi bir hayvan

nil timsahı diye bir hayvan yok üzgünüm bebeğim

nijerya diye bir ülke var, çeyrek finale çıkmıştı güzel günlerdi

bir isimdi İbrahim

bir erkek dolunca içine İbrahim isminin

helvadan put dokunabilir dinler tarihine inanmak

çelişkiye sürükler

bir kayığın sürüklendiği gibi değil denize

her kayık sürüklenecektir- kitapta yeri var

erkektir bir İbrahim

su büyük bir denizdir bu hikâyede

(sürecek…)

Diğer Yazıları