ANGOİSE

-Melih Elal’ın aziz hatırasına-

Tufana yenilen denizin ortasında
Bir kazazede şu çürük dünya
S.O.S. gönderiyor
Ufukta ne Ağrı ne serabı Mecnun’un
Bir fener arıyorum körler bedesteninde
Nedense birbirine benziyor zenciler
Hep tenhada
Ve bir korkuluk gibi sallanıyorlar
Rüzgâr çıkınca
Bencileyin


En büyük kaygım
Nükseder mi yükseklik korkusu
Sıratı geçerken
Dünya ışıklarını alınca gözlerimden


Karanlık fobisi değil
Hayatla arandaki duvar:
Şizofreni