Deniz tutan bahriyeliyim
Süngüsüne güvenen piyade
Hayat devam eden “ zor ölüm“
Kalleş bu bombanın pimi
İki canım olsa da “ üstü kalmasın”
Bir beyaz bulut olsun Tanrı
Bir alaimissema sarsın beni
Toprak acır kahrından
Vurdukça kazmayı derine mezarcı
Teselli etmiyor iki damla gözyaşı
Bu Azrail değil Orakçı Grim
“gök ekini biçmiş gibi”
Yari ağlar ağlar bir yaralı geyik
Musallaya konan askerin
Ocağına şivan düşmüş
Ağlar divane ağlar Kürt gelin
Dokunur yüreğe
Çavuşun tahta bavulundan çıkan
Fiyakalı resim
Candan iki arkadaş olurdu eminim
Hatta kardeşten ileri
Sivil hayatta
Bir fabrikada
Maden ocağında örneğin
Ya da bir üniversitede
Can bile verirdi
Biri diğeri için
İki canım varmış meğer
Biri asker
Gerilla biri
Aslında
Türk’de iyi
Kürt’de
Kötü olan tarih
Sorarım:
Neden hiç nöbet tutmaz
Bu ülkede
Nişantaşı Etiler Bağdat Caddesi.
(SONRA EDEBİYAT dergisi, Mart-Nisan 2008)