MUHSİN'E

Ölüm kokluyordu kar taneleri

Sisle örülmüş dağ yamaçlarında

Ana; semaya açmış ellerini,

Necât yakarışı dudaklarında

 

Soğuk siner yaralı bedenlere

Umut tüketir geçen dakikalar

Dertli gözler bakınır ötelere

Hep beyazı görmekten kapanırlar

 

Ve susar her şey, konuşur şahitler

Sessizce “hepsi de donmuştu” derler

Hal tükenir yanlara düşer eller

“İyilik eden” kalır gönüllerde

 

Ve susar her şey, şahitler konuşur

İyiye şahitliğin huzuruyla

Bir güzel insan Rabbine kavuşur

Sinesinde aşıkların nuruyla