BİR AVARENİN DÜŞLERİ 3 / Viran Dağlar II

ey ulu çınarlar

Ey ulu çınarlar
Söyleyin bu hazin hikaye nedir
Üsküp neresi, Bursa neresi
Bu anlatılan, bu bozgun
‘Dağlar, dağlar viran dağlar’
Konya’nın, Karaman’ın çocuklarının sesi

Ey ulu çınarlar
Şimdi söyleyin
Anadolu bozkırlarından
Kalkıp gelenler kimin nesi
Şimdi buralarda, dağ eteklerinde
Yörük köylerinde
Bir kızın çiçekli entarisi
Ve Hıdrellez günlerinde
Işığını Anadolu’dan almış
Anaların gözlerinde gülümsemesi

Ey ulu çınarlar
Bursa’da Ulu Camîi avlusunda
Serin gölgende duyduğum
Bu ses mi yoksa Üsküb'ün içli sesi
Taş Köprü’nün oralarda
Uyuyan akşamın derin nefesi
Vardar Irmağı’na sarkan dallardan
Üsküp çarşısına vurmuş gölgesi

Ey ulu çınarlar
Bir zamanlar
Osmanlı kadar derindi köklerin
Sonra ne oldu da soldun
Şimdi çırpın, şimdi uzat kollarını
Sar sarmala, bir çocuk gibi avut bizi
Doğuya git, daha doğuya
Şar Dağları’na vur kendini

Mayıs 2007, Üsküp-Ankara