Yaz ve Sancı

mevsimlerin en kaygısızı yerini almıştı.

sonra en uzun gece

nihayetinde

en rüsvası sevginin ortaya çıkmıştı.

yoldaşın heybesine yüklenmişti en müphem sırlar.

yeminler savrulup denize emanet edilmişti

güven duygusunun sarstığı yaşanmışlıklar.

gün dönümünde

transparan bir benlik olmuştu kıyıya vuran.

okyanusun ozanıyla başlamıştı bu serüven

samimiyete takıntılı bir ruh haliydi geliştirilen.

döngü tamamlanmış ve

son adresin yine bedenin olmuştu.

acını sıcağa katıp yanmamayı ummuştun.

bu kasvetli kafede uyarmıştı seni

sessizliği mırıldayan “o” yönetmen:

             - onca renk içinde ulu ortada kalmışsın!

delilik çıkmazında gitme öyküleri yazılmıştı.

sonra ulumuştu kalabalıklar

nihayetinde

unutmak yine tekinsiz şairimize kalmıştı.