YALINAYAK AĞRI

Bu ağrıyı ilk annemin sırtı anlatmıştı bana

Sade-ce

Misafir gelince oturulan bir somyamız vardı

Hani öyle yüksek

Etekleri dantelli

Altında tüm dünyanın kahrı gizli

Bir somyamız vardı

Dantellerini tek tek örmüştü annem

Her gün tek tek ütülerdi kıvrım kıvrım

İnce işçiliğimizin son eserlerini vermişti orada

ne de olsa

Nasıl istediyse öyle davranırdı danteller

itiraz etmezler

Acıkınca ağlamaz

Somyanın altına saklanmazlardı.

Anneler itiraz etmeyen şeyleri mi…

Boynunda biriken sesleri vardı annemin

Somyaya yaslanır

başını tavana dikerdi

Sessiz sessiz birşeyler konuşurdu dantellerle

Hele ki dantelleri kıvrışmıyorsa

Hele ki somyanın altında uyuyorsam

Karanlık dünyamı aydınlatan bir lümen olduysa

Somyalar sadece annelerin boynundaki sesle mi bozulur

Ayakları yere değmeyen bir çocuğun neşesiyle mi

Değişmedi bir şey

Bu ağrı annemin bana

Yalınayak bırakan mirasıdır.