POSTMODERN EL

ucu kırık bir sesle düğüm düğüm  

aynı akşamla aynı sırada 

bakmayın bu sevimli markete balonlarıyla 

havaya üç el kalkar cızırtılı 

biri protez  

yanlış sıralar bekleyip duvarlarda yaşamış 

kitaplara girmeyecek hikâyesizlikte  

kahrına vurulmuş bir kuş eşlik edebilir ancak 

Aliş’in hikâyesi gibi 

şarkı makineden yuvarlanır rap olur  

biri Karagöz 

arsız kelimelerle yaşayıp 

sahici gülüşlü 

herkese çokça akşam selamı 

alaturka bir şarkının en dibinden 

mahalleden hay hak öksürükler  

kargo taşıyan üçüncü 

gündüz molalarında resimli 

gülüyor anketler karşılığında  

sahibinden olmayan poşetlere 

o seslendirme kara filmdir