TECRİT NOTLARI

İstiklal Marşı Şairi Mehmet Akif Ersoy’a rahmet niyazıyla

bir denizin içime çekilmesi gibiydi seni sevmek

çünkü uçurumun dibinde bir çiçek gibiydin

hasret kalmıştım hasır üstünde bile uyumaya

sesinden tanıdım değişmeyen tek şey senin sesin

dünya üstüme tükürdükçe öfkem kutsallaşıyor

sevgi, kekemelik kokan kelimelerin en acı yudumu

dil oyunları hep uğursuzluk sayılır buralarda

keşki şairler gelip yaksa baştanbaşa yurdumu

dünyanın bağırsaklarını düğümlemekle suçlanıyorum

hep kaybediyorum cumhuriyetle oynadığım pokeri

üstü yasak, bin yıldır altında dolanıyorum köprülerin

kemik saplı bir bıçağı kanıyorum, bir ileri bir geri

işlenmemiş cinayetlerin hepsi benim üstüme kalıyor

hayvanlar soluyor derimin altında elektrik verilince

rüzgar esince kuşlar aslanın midesine saklanıyor

dağları sıkıntı basıyor, kışlık villa duvarın öbür tarafı

bu kopan kaçıncı tufan, hep karanlık çöküyor sonrasında

örümcek tasvirleri, yarasa gözlerinde Belkıs endişesi

perçeminden sürüklenen kırış buruş Bizans kalyonunda

ıskartaya çıkmış ağaçlar, kum diliyle konuşuyorlar

şikayetçi değilim kalbimin her suça ortak çıkmasından

umurumda değil ay erken ya da geç görünmüş

elbette çok memnunum ebu Cendel’le arkadaşlıktan

cesedim ha bir taşlıkta çürümüş ha kumlara gömülmüş

tırnaklarımın dibine kıymık koleksiyonu yaptım

çünkü okyanusları da ben öldürdüm, çöl kızarsa yeridir

geceleri yılan kavlarından süt sağan kadınlar yaptım

aah! yıldız yıldız kara sevdalar uyuyor döşümde

taştan bir yatak serili yamacın en dik yerinde

özlem, kurumuş bir ırmak gibi gözlerime bakıyor

yine deri değiştiriyor maden işçileri benim yerime

kunduzlar devirmiş bütün günleri, ellerine kına yakıyor

karşı duvarda sigara içiyor, bir uzun yaşamak, sakince

güneş kansere yakalanmış ciğerlerinden, olacağı buydu

daha önce tanışmadığım çocuk gövdeleri binlerce

yemin ederim ağzımdan akacaktı duvarlar biliyorum

aşrı aşrı memleket dedikleri iki ufuk ötesiymiş bilmediler

yağmur yağmadı, ben su içmedim, kimseyi de görmedim

midem su toplamış hastanenin duvarları dumandan

şiir, olmayacak duaya amin demekmiş, onu da ben bilmedim

sevgilim, kalem çok meşgul geçelim bunları, intiharı

bak parmakla birileri şurada kırkta bir hesabı yapıyor

bu akşama yeter; biraz cop kırıntısı, biraz kum torbası

mendilimde peygamber hüznünden kanlar sızıyor

yaramaz biri kum saatini kırdı, izdihama yol açmayın

dün gece kollarımda çarmıha gerili bir gökyüzü öldü

nüfus cüzdanımı suya düşürdüm hükmü yoktur artık

melekleri bekledim sabaha kadar, sadece biri geldi

ateşböcekleri plastik bardakları kemirdi günlerce

tüyleri özenle kabartılmış bir köpek gözlerini süzüyor

bir orman dolusu kelime bir cümle etmedi işte bak

dümen kırıldı, kaptan firarda, mona liza öksürüyor

toprak unutmaz, su uyutmaz, çiçek açar kuşlar göğsümde

bayraklaşan rüzgar adımı fısıldar kulaklarınıza yıllarca

hayatınıza anlam katma alıştırmaları yapacaksınız hep

bir bıçak, bir tespih, birkaç kitap ve bir ruhsatsız tabanca

gözünüzde zifiri tütün kokusu, buğday özentisi saçlarınızla

ölüyü diriden ayırdım Yusufu buldum kuyuda Yakub sizin olsun

şehirleriniz, penceresiz evleriniz, kalbinizden çok uzakta elleriniz

evraklarınız, kasalarınız, karunlarınız, cüruflarınız sizin olsun

kuyuya buradan inilir ve hep dibindeki suyun sızladığı bilinir

bu otel büyük siyah şapkalı, goebbels hayranı tüccarların kaldığı

tarif edilse de kimsenin ne çiçek olduğu bilinmeyen gül diyarı

burası kaleardı mahallesi yani mülga kanunlar mezarlığı

uyku tutmaz yüce sevgi ile sevenleri kalp titreyişlerdeyken su

harelenirken bakır bir levha üzerinde geçti hayatım hıncahınç

terimiz soğumadan kalkalım, yolumuz uzun, ishak kuşu bile uyudu

bağışla tanrım dizlerimin bağı çözüldüyse, şimdi tekrar bağlarım