Sarsıntılık Üzerine

Bütün deneyler askıya alındı,

Sarılık yaşayan bebekler

küvezler ve mavi ışık olmadan da yaşayan

oysa;

sismik saldırılar

içimdeki putlar

Origami saraylar

battı kemikler çığlıklarıma,

Beynimde etiketli tüm sismologlar

ve çizdikleri kalp grafileriyle

saydılar dünyanın günlerini

Bir film şeridi gibi

taşımı yukarı doğru

helallik dileyerek tüm taşlardan

taşımalıydım

ve korkarak yaşamalıydım belki de

yavaş yanmalardan

asit baz deneylerinden

şiirimi yazıp kaçmalıydım evlerden

tanrılara soğuk espriler yaparak

Allah’ın gücünün yettiğine inandırarak kendimi

buz oldu beklemekler,

ve kaybolan şairi aradık buzullarda,

Bir kaderin peşinden gitmekten yoruldular.

O halde, ikarus gibi denize düşmeliydiler

Kanatları eriyip elleri açığa çıkarken

Sonra sormalıydılar: Nereye gideceğiz.

Yollardan ve hiltilerden başka

ve adi çökeltilerden

asit baz deneylerinden

tuzlu yanaklar ve zırlak adamlardan.

Ve gözlerim, bu yaşlı dünyaya alışır mı diye bir gün

Ben de eski korkulardan medet umarak

oedipal düşmanlıklardan

Annemin tütsülerine üfleyerek

kurtuldum.

Son mamutları kendime düşman etmeden

Gerçekleri öğrenmeye

Bütün korkuları

Tepinerek göğe yükseltmeye

sonu tuzlu ve paslı

sonu evrenden es geçtiğim

çıkıp gitmek istediğin taşlar var.

Demir’e mi laf anlatacaksın şimdi Nikel’e mi

Çekiyor apollo ışığına beni

kendi yolumu çizmeye cesaret

Bir şekilde hâlâ o güçle

ben buradayım.

Yavaş yavaş göğe yükselerek