OTUZ BİR TEMMUZ’DA

Bugün kalalım hiç oturmadan

Zafer kazanmış bir komutan ile

Loğusa bir kadın arasında

Yıkılmadık diyelim ayakta, hiç oturmadan

Yıkılmadık, zilleri çalınan bir buzağının ilhamı

Bizi terk etmeyen dizeler

Sen aşk ile yağmur bulutu arasında

Kızıldeniz’e dökülen bir şarkı söylediğinde

Kulaklarımız ısınır

Ro-ro seferleriyle Mısır’a gelen ganimetler

Senin sesinle dökülür Körfez ülkelerine

Ne bugünü ne dünü affetmeden

Ne dünü ne bugünün dününü

Ben yaşadığımı bilirim ölmediğimi yarın

‘’Ölüm her şeyi eşit yapar’’

Yani dünü bugünü ve seni

Kulak kesildiğin şiirin tıp

Sen yaşadığını bilirsin ben ölmediğimi

Seni sevmem; yolda kalıp yedi kere düşüp

Yediye kadar saymayı bilen kızımdan

Öğrendiğim bellidir.

Atlar geçerken Kızıldeniz’i mağrur

Televizyonda oynayan bir dizide uyuyakaldığım

İkisini birden yapamadığım şeylere müptela

Adam eski adam değil ki içinde

Nadir bir mürver ağacı büyütsün.

Yediye kadar sayarsan

Bir hikayem ve bir dilim ekmeğimle

Geçim sıkıntısı çekerim içimde

Yarım kalmış bir anne mirası bu

Yediye kadar sayarsan içinden

Bir gün geçecek bunların hepsi.

Belki otuz bir temmuzda

Belki ölü bir adamın omzunda.