SABAHSIZ GAZEL

Sabahsızım,

Bir kenti yetim bırakan bir alfabede

Yitirdim çocukluğumu.

Sen yine de sev beni sevgilim

Şiirimin ince burcunda…

İçimizi kemiren sözcüklerle

Kaçamak bakışlarında kentlilerin

İçimizde bir zenci büyütüyorduk

Kelimeleri isyan kokan,

Yüreğimiz yurdundan koparılmış

Yüreğimiz yaralı bir serçe kuşu…

Pusatsızım,

Hançeremizde paslı bir hırıltı,

Kırık bir âsâya yüz sürmüş âmâyım

Parmak uçlarımda ıskaladığım hayat,

Bulanık tümceleri yalnızlığımın,

Ve terk edilmişliği ıstırabımızın…

Sabahsızım,

Çünkü yıldızsız ve mülteci,

Gecelere sığınan bir yürek taşıdım,

Yıllar boyu,

Gülümsediğim bir baharım olmadı.

Ne sabah, ne ikindi

Belagati susturulmuş

Nihan bir yalınlıktım sadece..

Sabahsızım,

Maviye düşen geceyle,

Saçlarının rengine tutundum.

Ve gözlerinin umuduna sevgilim..

Kalbimi mukim kılan gözlerin,

Bir serinlik veriyor yüreğime.

Kanasa da tenimdeki adresler

Ben kalbine sürgünüm sevgilim…

Neylesin, bana zulüm kokan mahpesler…