SÖZYAŞLARIMLA YOKLUĞUNA GAZEL

Bana biraz gözlerinden arta kalan hüzünden getir,
Yârin hanesinden zâil olan cürmüme
biraz nâdan, biraz yalın, hüzünler getir,
susmak nöbetinde içimi kan revan eden gözlerin,
bir kenti tutuşturur.

Muğlak cümleler içinde,
anlamlandıramadığım bir yalınlık düşüyor payıma
susuyorum, içimde büyüyor susmalarım...

Dışımdaki kalabalık, içimdeki tenhalıkla çelişiyor durmadan,
yüreğime değiyor gözlerin, acıyor tenimdeki yaralar,
saklı şiirlerin utangaç kelimeleriyle,
dermansız bir yaraya tütün basıyorum,
hercai bir dervişin son sözleri bunlar,
bu yüzden biraz yalın ,biraz kederden kelimelerim..
kalbin mecruh şarkıları düştüğüm derin kuyudan ses veriyor
ben susuyorum yine, susmalarım büyüyor...

Mürekkebi kurumadan şiirimin,
kalbime hüzünden sözcükler getir,
çünkü sen yoksan bütün sokaklarım tenha
ve çünkü yoksan yetim bütün cümlelerim...

aklım zail, özüm efkâr teknesi
katlime ferman yalnızlığım
yokluğunda ipini çeker, dâra sürer benliğimi,
ben ki bunca müntehir telaşlar içinde
kaç vakittir münzeviyim,
seni sevmek bunca leyli hüzünler içinde
ıstırap yudumlamak,
ve sevmek seni  sabahın seherinde
bir ezan serinliğiyle yüzünü dönmek kıbleye,
ve seni sevmek ALLAH-U EKBER..
kalbin en hazin rahiyasıyla
harlayıp sevdanın en koyu tonunu
adını dillendirirken yanan dudaklarım,
ve anlatamadıklarım adına susuyorum...

seni sevmek
böyle iç çekerken,
içine akıtmak yaşları...
zahir ile gülerken;
batın ile ağlamak
böylesine seni sevmek...
hepsi bu...