MÜHLET

Güneş ışıldarken göğün ufkunda

Üşürdük

Dut dallarında

Serçeydik

Günün ilk ışıkları

Değdiğinde toprağa

Kapının önündeki asmaya

Asmanın dibindeki suyun sesine

Ve akına akışına sabahın

Patladı tüm tomurcuklar

Objeler alev alev

Renkler yanar

Bir kutsayış var

Yumuşak bahar melteminde

Güzel kokular dökmüşler

Berrak suyun iki harfine

Gezgin bir rüzgâr akıntısı

Kavramış zarif yosunları

Çakıl taşlarına tutunmuş

Yaz denizleri

Yazdan kalma mavi göklerde

Penceremde tek bahar

İşte tam böyleyken

Gündoğumunda

Vakitsiz bir fîşan yeli gelir

Yıldızların parıltısı elimde kırılır

Acı pelinler dili titretir

Değişir sümbülün keskin kokusu

Toprağın derisini giyinip

Dirilir dili ölümün

Bende yalnızlaşır mavinin rengi

Şiirlerim yanar

Dağılır susuz

Deniz’li yazlar uzak

Kumla ağlıyor hüzün

Son güneş ışır

Perçemlerinde turnaların