KENDİNE KALAN BARDAK

Durmaksızın dolup boşalıyor 

Bir bardak 

Sadece kendi elleriyle 

O eller ki hatırası

Aşkın en çok kendine kalışında 

Yazgım böyleymiş demiyor içerken 

Elim böyle uzandı diyor 

Başından çok hatıra geçmiş

Hepsinin mişli olması bilinmiyor

Deniz kenarları, akşamüstleri 

Yön tayin edilmek için basılmış 

Ulaşım kartı

Kitaplar, sokak kedileri ve ağaçlar

Durup birden kelimeler yetersiz 

Diye hatırlıyor

Aynı isme denk gelmemek için

Başka isimler sayıyor

Yol geçilmiş sanırım metro ile 

Gece de bitmiş salıncağı asılı ay ile 

Gün başlasın o halde 

Nasılsa eşit içindeki su kuyusu

Çıkrıkla, kovaya

Uzunca kendine kalmış 

Kendi elleri arasında 

Durmaksızın dolup boşalan

Bir bardakta