KARANLIKTA ÇİZİLEN

sirenler eşliğinde bir tufan koparıyor kalbimde

kimi kalın kimi çarpık bacaklı kız kuruları

çileden çıkmış bir kararsızlığın bilinciyle

surat astığımız ne varsa yıkılıyor üstümüze

mevsim normallerine doğru eviriliyor iç mihraklar!

karahindiba şarabının titrettiği aşınası dünya

çare diye seçtiğimiz devletten uzak keçi yolları

irtifa kaybediyor gölgesine girdikçe bulutların

sesimin kırılıp ele düştüğü yerde sen vardın

ağzı sürgülü duvarlar, sıradağ zirvelerinden

çetin yollar aşmak gerekti, uslu durmak için

mutluluk rüyası görmeye yıkılmış evler altında

çok yıprattım kendimi tehlikeli olayım diye

bu yüzden çoban yaratılmışım tanrım tarafından

alçak sesle konuşmam yasaklanmış çocuklar adına

yepyeni aşklar yaratmalıyım sağanak yağışlardan

göze batmayı her şeye tercih edişim yüzünden

hokkayı cellât kütüğü gibi kullanan, sapkın

bir hattatın karanlıkta çizdiğiyim belki de

beki de bir beyaz bulutum altın çerçeve içinde

belki de seni seviyorum demeye utandığımdandır

bu günlerde gök gürültüleri eziliyor yüreğimde

gözüne bakarken araya giren sıra dağlar yüzünden

sana yakın, aklın ücrasında durduğumdandır.