UĞURSUZ UĞULTU

çamaşır çitileyen kadınlara

ayak seslerinin uğultusundan bakılır kentlerin sabahlarına

orda ağaçların göğe uzanmasına şaşıran adamlar çoğunluktadır

yaz ne kadar koyu geçerse geçsin ıssız parklardan biçilir elbiseler

kenarları oyalı tülbentlerin hüznü ise daha bir anlaşılmazdır

üst üste büyütülse de ay kahırlanır duman altı mezbahalarda

oldukça gürültüdür saatlerin telaşından dokunmuş iş çıkışları

sular kısıtlanmış gülüşler yılışık yüzler ağaçsız ormanlarda

bir kurtarıcının somurtkanlığı taşınır omuz çantalarında

yaşamıyor gibidirler gün boyu zar atmaktan yorgun düşmüş

yalnızdır oysa cepleri bin türlü fücur ve bozuk para dolu

susamlı simit lezzeti peynirli poğaçaların mide yakıcılığı

dandik sloganlara teslim olmuş neyi savunacağını bilmeden

akşam olunca azalacağına artar ayak seslerinin uğultusu

güya aşk alınıp satılır ayaküstü ibresi bozuk terazilerde

kan dökmek için sebep aranmaz bir tutkudur yanlışlık

kendi kendini mahkum etmenin tiryakiliği bambaşkadır

haberlere ilenmek tek kutsaldır artık suçtur kovuşturmak

soğuktur ıssız bir adada deniz ne kadar solgun olursa olsun

evet sonuçsuz kalır artık bilinen bütün yabancı diller

ne korkunçtur saatin kaçı kaç geçtiğinin bilinmemesi

söz istemeden konuşur yaşlılık pişman olmuş sümbüldür

geç kaldınız baylar mermer çoktan yontuldu neredeydiniz

el üstünde tutulur kan her çağda kandır ortalığa dökülmemeli

ey ormanın adamları caddeler çılgınlık ve yılgınlıkla malüldür

arkanı dön ve git elbet biri öder faturayı hiç meraklanmayınız

benimse tek sorumluluğum elinde çamaşır çitileyen kadınlaradır

kaldıysa eğer kekik kokan dağ yollarına bıyık buran adamlar