KAOS

Bulanık hayaller uyduruyor olmayan gece.

beynim berraklaştıkça yok oluyor aslolan gerçek,

bu noktada tüm gerçekler muammaya dönüşüyor

ve yanılgıya düştüğümü anlıyorum.

acının sevinç, kahrın mutluluk,

nefretin sevgi olduğunu fark ediyorum.

Başımı iki avucumun arasına alınca

Fark ediyorum yok oluşların

Yok olmuşların tortusunun ağırlığını.

Her gidenin bir parçamı alıp götürdüğü anıların beynimde varoluşu

hayatın ya da fizyolojinin bana attığı en büyük kazıktı

beynimin içindekileri tek seferde çekip alıyorum

ve bırakıyorum hakettikleri lağımlı sulara,

dili olmayan bataklıklara

acım nefretim ve kahrımla sesleniyorum.

selaaam sana ey hayat.