Ruhumun en kör boşluğundaki karanlıkta
Deliksiz bir uykuya hasret kalmakla geçiyor
Rutubetli
Kokuşmuş geceler
Geç kalmış bir yolcuyum sanki
Yetişeceği yeri bilmeyen
Nereye gitsem koynumda
Aynı yoksulluk
Aynı çözümsüz sorular
Aynı acılar
Hayat
Ayaklarım altından akıp gidiyor
Koşmaya başlayınca
Aynı yerde saydığımı fark ediyorum
Dünyayı sarmalayan
Bir kafes gibiyim
Dışım özgürlük