ÇÜRÜYEN

Günlerdir bir boşlukta çırpınıyorum

Kimsesiyim kendimin

Yalnız ve eprik

Bir o kadar kırılgan

Uzağındayım en yakınımın

Suskun zamanlar

Dilsiz saatler geçiriyorum

Beynimi kemiren gürültülerle

Bir ağacın yaprak dökmesidir bu

Toprağa düşmeden yitirilen

Bir dalın aniden kırılmasıdır bu

İçten içe gizliden çürüyen

Bir derenin kuruyuşudur bu

Yağarken buharlaşan yağmur misali

Bir ömrün hederidir bu

Adına yaşam denilen